της Μαρίας κορώνα/Δημοσιογράφος
Την Τασούλα Παπανικολάου τη γνώρισα ούσα ανταποκρίτρια Θεσσαλίας για το δελτίο ειδήσεων του star και πολλές φορές η έμπειρη ματιά της λειτουργούσε ως «καταλύτης» στα εκάστοτε ρεπορτάζ. Την 1η Απριλίου έκλεισε 30 χρόνια δημοσιογραφικής εμπειρίας – και παρά το γεγονός ότι η συγκεκριμένη ημερομηνία παραπέμπει σε ψέμα – για την Τασούλα αυτά τα χρόνια είναι η αλήθεια μιας ολόκληρης ζωής. Τα 28 από αυτά, βρίσκεται στο δελτίο ειδήσεων του star το οποίο θεωρεί δεύτερο σπίτι της και τους συνεργάτες της οικογένεια.
«Έχω τη μεγάλη τύχη να συνεργάζομαι με τη Μάρα Ζαχαρέα και το λέω αυτό γιατί είναι σημαντικό να δουλεύεις με ανθρώπους που ξέρουν καλά το αντικείμενο, είναι δίκαιοι και δίνουν ευκαιρίες. Η Μάρα Ζαχαρέα είναι ένα μεγάλο «κεφάλαιο» στην επαγγελματική μου ζωή και την ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό».
Με καταγωγή από τα Τρίκαλα και παραλίγο φοιτήτρια διοίκησης επιχειρήσεων στη Λάρισα, θα λέγαμε ότι η σχέση της με τη Θεσσαλία στην πάροδο των χρόνων αποδείχθηκε καρμική.
«Είμαι 100% Τρικαλινή, Καραγκούνα 100% για όσους γνωρίζουν τι σημαίνει αυτό… Πολύ της οικογένειας με γιαγιάδες κυρίως θείους, θείες, ξαδέρφια. Πιο πολύ δεμένη με τους συγγενείς της μαμάς και με πολλούς φίλους που μου έκαναν την τιμή να γίνουμε και κουμπάροι. Για να καταλάβετε στα δύσκολα οι εκ Τρικάλων φίλοι μου είναι πάντα δίπλα μου, λειτουργούν ως ηρεμιστικό και δύναμη. Χαίρομαι που και τα παιδιά μου έχουν αποκτήσει δεσμούς με την πόλη και τους ανθρώπους που εγώ αγαπώ».
Η υπόθεση της Πάτρας αποτέλεσε αφορμή για αυτή τη συνέντευξη μιας και δημοσιογραφικά το όνομα της Τασούλας είναι συνυφασμένο με πολλές αποκλειστικές συνεντεύξεις πολύκροτων υποθέσεων. Ακολουθώντας πιστά τη δημοσιογραφική δεοντολογία και με σεβασμό στο τεκμήριο της αθωότητας μέσα από τις απαντήσεις της καταδεικνύει πως η «δημοσιογραφική ανθρωποφαγία» είναι κάτι που δεν την αφορά.
-Πιστεύεις ότι στις μέρες μας έχει αυξηθεί η εγκληματικότητα στην ελληνική κοινωνία ή λόγω του ότι υπάρχει ειδησεογραφική κάλυψη τα θέματα αυτά εμφανίζονται πιο έντονα;
Ότι έχει αυξηθεί η εγκληματικότητα δεν υπάρχει καμία αμφιβολία και δεν είναι θέμα αν το προβάλλουν περισσότερο ή λιγότερο τα μέσα. Από την πανδημία και μετά τα πράγματα έχουν αγριέψει. Και ενώ πίστευα ότι ο κορωνοϊός θα μας βγάλει τον καλό μας εαυτό έπεσα έξω και τελικά μας έβγαλε τον κακό μας. Νομίζω ότι γίναμε πιο άγριοι, πιο αδιάφοροι πιο… κακοί, Και αυτό πρέπει να το αλλάξουμε.
–Για το 2021 και μόνο σημειώθηκαν στη χώρα μας 17«γυναικοκτονίες». Πως ερμηνεύεις τον υπερβολικά μεγάλο αριθμό;
Αυτό που με σοκάρει είναι πόσο εύκολα ένας άνδρας πια χτυπά ή σκοτώνει μία γυναίκα. Έχω προσπαθήσει με ειδικούς να το αναλύσω όλο αυτό και καταλήγουμε σε ένα συμπέρασμα όλοι και θα σας το πω μέσα από παράδειγμα. Αν στον γιο μου δεν μάθω τι σημαίνει σέβομαι μην περιμένω να σεβαστεί τη γυναίκα που είναι δίπλα του. Αν δω ότι ο γιος μου έχει πρόβλημα και δεν το αντιμετωπίσω είναι βέβαιο ότι αυτό το πρόβλημα θα γιγαντωθεί και θα «πνίξει» τον ίδιο αλλά και τους γύρω του. Το θέμα είναι να μην φθάσουμε σε άγριες καταστάσεις, σε δολοφονίες και άλλες κακές συμπεριφορές. Να μεγαλώνουμε σωστούς ανθρώπους είναι βασικό. Τι να το κάνεις αν ο γιος σου είναι πιλότος με πτυχία και ξένες γλώσσες αλλά διαπράττει μία από τις χειρότερες δολοφονίες όπως έκανε ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος με την Καρολάιν.
-Θεωρείς ότι η λέξη «γυναικοκτονία» πρέπει να ενταχθεί στο λεξιλόγιο της κοινωνίας μας και αν ναι, ποιες οι συνέπειες αυτής της υιοθέτησης;
Δεν είμαι εγώ ειδική σε αυτό. Νομίζω ότι υπάρχουν πιο κατάλληλοι άνθρωποι για αυτό. Σε κάθε περίπτωση μια «γυναικτονία» είναι ανθρωποκτονία. Αυτό που ακούω από γονείς θυμάτων είναι για τα ισόβια. Ζητούν να είναι πραγματικά τα ισόβια και να μην αποφυλακίζονται στα 19 ή 20 χρόνια Αυτό πιστέψτε με είναι μεγάλη πληγή για τους γονείς θυμάτων.
–Είναι η σημερινή κοινωνία μια πατριαρχική κοινωνία;
Νομίζω ότι η σημερινή κοινωνία έχει χάσει κάθε ταυτότητα… Και δεν νομίζω ότι τα προβλήματα που βλέπουμε σήμερα είναι γιατί είναι μητριαρχικές ή πατριαρχικές οι κοινωνίες. Είναι καθαρά θέμα παιδείας… Πως μεγαλώνουμε τα παιδιά μας.
-Μπάμπης Αναγνωστόπουλος, Έφη Καρακάτσουλα, Ρούλα Πισπιρίγκου… Πως φτάσαμε σε σημείο τα σημερινά εγκλήματα να διαπράττονται φαινομενικά από άτομα της διπλανής πόρτας; Έχει αλλάξει κάτι στο προφίλ των δραστών με την πάροδο των χρόνων ή παρουσία των ΜΜΕ έχει συμβάλει στο να αποκρύπτουν καλύτερα την ταυτότητά τους;
Εννιά στις δέκα περιπτώσεις ο/η δολοφόνος είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Κανένας δεν γεννιέται δολοφόνος. Οι περισσότεροι έχουν το προφίλ του ανθρώπου υπεράνω κάθε υποψίας. Γι αυτό και μετά από κάθε έγκλημα ακούμε δηλώσεις από γνωστούς και φίλους «πέσαμε από τα σύννεφα», «δεν το περιμέναμε» κ.λπ. Σας θυμίζω την υπόθεση του Δουρή πριν από πολλά χρόνια. Κανείς δεν φανταζόταν ότι θα είχαμε ένα τέτοιο έγκλημα. Δεν πιστεύω ότι έχει αλλάξει κάτι στο προφίλ των δραστών… Το μόνο που έχει αλλάξει είναι πόσο εύκολα πια γίνονται τα εγκλήματα.
-Ρούλα Πισπιρίγκου, σύμφωνα με τα ΜΜΕ σύγχρονη «Μήδεια της Ελλάδος». Τι ήταν αυτό που σε συγκλόνισε περισσότερο από την κάλυψη του θέματος;
Καταρχάς, είμαι υποχρεωμένη να σεβαστώ το τεκμήριο της αθωότητας. Στα δικαστήρια και τις αρχές σημασία έχουν τα στοιχεία και οι καταθέσεις και όχι οι δηλώσεις δεξιά και αριστερά. Όλα με έχουν συγκλονίσει… Κάθε στοιχείο που βγαίνει… Έχουμε να δούμε πολλά ακόμα… Σε τέτοιου είδους υποθέσεις καλό θα είναι να αφήνουμε τις αρχές να κάνουν τη δουλειά τους όπως και την έκαναν μέχρι τη σύλληψή της. Από εδώ και πέρα θα πρέπει να αποδείξει ότι δεν έκανε το έγκλημα.
-Πως καταφέρνεις σε δύσκολες υποθέσεις που το περιστατικό ενέχει μεγάλη συναισθηματική φόρτιση να προσεγγίζεις τα εμπλεκόμενα μέρη και να σου παραχωρούν αποκλειστικές συνεντεύξεις;
Με σεβασμό και ειλικρίνεια. Ο κάθε πρωταγωνιστής ακόμα και μέσα στον πόνο του έχει την αντίληψη για το ποιος δεν τον σέβεται και για το ποιος του λέει ψέματα. Εγώ δεν έχω πει ποτέ ψέματα, δεν κοροϊδεύω και δεν εκμεταλλεύομαι τον πόνο του. Έχω επικοινωνήσει και με δολοφόνους. Αυτό είναι το δύσκολο κομμάτι. Γιατί και εγώ πρέπει να διαχειριστώ και τη δική μου οργή. Προσπαθώ να μην έχω αισθήματα αλλά πραγματικά όταν μιλάω με γονιό που έχασε παιδί εκεί τα πράγματα αλλάζουν πολύ.
-Έχουμε ευθύνη ως δημοσιογράφοι για τον τρόπο που φέρνουμε το έγκλημα στις οθόνες των σπιτιών; Τι κάνεις εσύ προσωπικά για να είσαι συνειδησιακά ήσυχη;
Σαφώς και έχουμε ευθύνη και κυρίως στο τι μεταφέρουμε στον κόσμο. Άλλο δημοσιογραφία της «κλειδαρότρυπας» και άλλο αντικειμενική δημοσιογραφία… Έχω τη συνείδησή μου καθαρή γιατί μεταφέρω στοιχεία και αλήθειες.
-Πως η Τασούλα Παπανικολάου ως άνθρωπος αποφορτίζεται στην προσωπική της ζωή όταν ασχολείται με θέματα που αφορούν σε πολύκροτα εγκλήματα;
Με πολλά πράγματα… Καταρχάς, με αποφορτίζουν οι φίλοι μου και οι φίλες μου… Γελάμε πολύ, διασκεδάζουμε πολύ. Δεν θα πω για τα παιδιά μου γιατί είναι μια τρυφερή πλευρά του εαυτού μου και δεν θέλω να δημοσιοποιώ ο,τιδήποτε για τα παιδιά. Δεν αφορά και κανέναν. Κατά δεύτερον, διαβάζω πολύ και γυμνάζομαι εξίσου πολύ.
-Λένε ότι το επάγγελμα του δημοσιογράφου απαιτεί «γερό στομάχι» πόσο μάλλον στον χειρισμό υποθέσεων όπως αυτές που προαναφέραμε. Τι λες εσύ γι’ αυτό;
Και γερό στομάχι και γερά νεύρα και γερό οργανισμό. Θέλει όμως μεγάλη υπομονή. Μπορεί για παράδειγμα να περάσω την ημέρα μου καλώντας μόνιμα κάποιον που θέλω για συνέντευξη. Σπάω και τα δικά του νεύρα από τις συνεχείς κλήσεις και τα δικά μου. Είναι προτιμότερο να μου πει εξαρχής δεν θέλω από το να παίζουμε κρυφτό
–Ποιες αστυνομικές υποθέσεις θα ξεχώριζες από την περιοχή της Θεσσαλίας στη διάρκεια της καριέρας σου στο star;
Το έγκλημα στην Μακρυνίτσα είναι ένα έγκλημα που θα μπορούσε να μην είχε συμβεί αν είχαν ληφθεί μέτρα. Η Κωνσταντίνα φώναζε ότι έχει πρόβλημα, είχε απευθυνθεί στις αρχές αλλά… Σκέφτομαι αυτούς τους δυο γονείς που έχασαν τα παιδιά τους, σκέφτομαι το πόσο δύσκολο είναι για αυτούς.
– Τέλος, μια ευχή τόσο για την Τασούλα του μέλλοντος όσο και για την κοινωνία του μέλλοντος…
Να χαμογελάω κάθε ημέρα. Αυτή είναι η ευχή για εμένα. Για τον κόσμο μας; Να γίνουμε πιο άνθρωποι, να αγαπήσουμε τους εαυτούς μας και κυρίως τους διπλανούς μας.
-Σ’ ευχαριστώ για τη συνέντευξη. Ας ελπίσουμε ότι στο μέλλον η επικαιρότητα θα μας τροφοδοτήσει με ευχάριστες ειδήσεις…
Κι εγώ ευχαριστώ. Εις το επανιδείν!
