Διεθνής επιστημονική ομάδα με επικεφαλής ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο (UCSF) ολοκλήρωσε την πρώτη μεγάλης κλίμακας μελέτη σχετικά με την οπίσθια φλοιϊκή ατροφία (posterior cortical atrophy – PCA), μια νευροεκφυλιστική νόσο -γνωστή και ως σύνδρομο Benson- με οπτικοχωρικά ελλείμματα που θεωρείται υπότυπος της νόσου Αλτσχάιμερ.
Η μελέτη αναδεικνύει της εξασθένηση της οπτικοχωρικής αντίληψης ως ισχυρότερο προειδοποιητικό σημάδι από την υποχώρηση της μνήμης: σύμφωνα με μελέτες, η παθολογία νόσου Αλτσχάιμερ αφορά το 70% των ασθενών με απώλεια μνήμης.
Τα άτομα με οπίσθια φλοιϊκή ατροφία δυσκολεύονται με την αντίληψη των αποστάσεων, τη διάκριση μεταξύ κινούμενων και σταθερών αντικειμένων (αντίληψη κίνησης σε στατικό αντικείμενο) και την επιτέλεση εργασιών όπως να γράψουν ή να σηκώσουν ένα αντικείμενο που έπεσε κάτω, παρά την απουσία ευρημάτων στον οφθαλμολογικό έλεγχο, σύμφωνα με τη μία εκ των επικεφαλής συγγραφέων της μελέτης, Marianne Chapleau, Ph.D., από το Τμήμα Νευρολογίας, το Κέντρο Μνήμης και Γήρανσης και το Ινστιτούτο Νευροεπιστημών Weill του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας.
Τη στιγμή της διάγνωσής τους:
- το 61% εμφάνιζε κατασκευαστική δυσπραξία, ανικανότητα δηλαδή αντιγραφής ή σχεδίασης βασικών διαγραμμάτων ή σχημάτων όπως ένα τετράγωνο
- το 49% είχε ελαττωμένη αντίληψη χώρου (δυσκολία στον εντοπισμό της θέσης κάποιου αντικειμένου που έβλεπαν)
- το 48% είχε ταυτοχρονο-αγνωσία (simultagnosia), αδυναμία δηλαδή επεξεργασίας πολλών οπτικών ερεθισμάτων παράλληλα
- το 47% αντιμετώπιζε πρωτοφανείς δυσκολίες στις βασικές μαθηματικές πράξεις και
- το 43% δυσκολίες στην ανάγνωση.
Τα ευρήματα έδειξαν ότι η οπίσθια φλοιϊκή ατροφία πλήττει κυρίως τις γυναίκες (60%).
Ανάγκη για περισσότερα εργαλεία και εκπαίδευση
«Χρειαζόμαστε μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση για την οπίσθια φλοιϊκή ατροφία, ώστε να μπορεί να εντοπιστεί από τους κλινικούς γιατρούς. Οι περισσότεροι ασθενείς επισκέπτονται τον οπτομέτρη τους όταν αρχίζουν να εμφανίζουν προβλήματα με την όραση και μπορεί να παραπέμπονται από εκεί σε οφθαλμίατρο, που με τη σειρά του μπορεί να αγνοεί την οπίσθια φλοιϊκή ατροφία. Χρειαζόμαστε καλύτερα εργαλεία στο κλινικό περιβάλλον για να εντοπίζουμε αυτούς τους ασθενείς εγκαίρως και να τους παρέχουμε θεραπεία» δήλωσε η Δρ Chapleau.
Η νευροεκφυλιστική νόσος εκδηλώνεται συνήθως στην ηλικία των 59 ετών, αρκετά νωρίτερα από την τυπική νόσο Αλτσχάιμερ, και αυτός είναι ένας λόγος πίσω από την υποδιάγνωση, σύμφωνα με την ερευνήτρια. Στη μελέτη, τα επίπεδα πρωτεΐνης tau και β-αμυλοειδούς που εντοπίστηκαν στα ευρήματα από το εγκεφαλονωτιαίο υγρό, στις απεικονιστικές εξετάσεις και σε δεδομένα αυτοψιών, ταίριαζαν με εκείνα που ανευρίσκονται σε τυπικές περιπτώσεις νόσου Αλτσχάιμερ.
Κατ’ επέκταση, τα άτομα με οπίσθια φλοιϊκή ατροφία μπορεί να είναι υποψήφια για θεραπείες με λεκανεμάμπη -εγκεκριμένη από τον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA) αλλά όχι στην Ευρώπη- και θεραπείες κατά της συγκέντρωσης πρωτεΐνης tau, που βρίσκονται επί του παρόντος σε κλινικές δοκιμές και πιστεύεται ότι θα είναι πιο αποτελεσματικές στα πρώιμα στάδια της νόσου.
Καθώς οι ασθενείς με οπίσθια φλοιϊκή ατροφία εμφανίζουν εντονότερα παθολογικές συσσωρεύσεις πρωτεΐνης tau στις υπεύθυνες για την οπτική αντίληψη οπίσθιες περιοχές του εγκεφάλου σε σύγκριση με άτομα με άλλες μορφές της νόσου Αλτσχάιμερ, η μεγαλύτερη ορατότητά τους θα μπορούσε να τους καταστήσει πιο κατάλληλους για θεραπείες στοχευμένες στην εν λόγω πρωτεΐνη.
