Συνέντευξη στη Μαρία Κορώνα
Σε μια εποχή άκρατου κυνισμού που η σκληρότητα και η έλλειψη συναισθήματος επικρατούν σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινής ζωής των ανθρώπων, υπάρχουν εκείνες οι καλλιτεχνικές οντότητες, που μέσω της τέχνης τους, μοιάζει σα να ανοίγουν ένα παράθυρο στο σκοτάδι για να μπορέσει να μπει το φως και να μας διαπεράσει.
Μία τέτοια καλλιτεχνική ύπαρξη θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελεί το φαινόμενο Μιχάλης Ρακιντζής. Άρρηκτα συνδεδεμένος με τα εφηβικά μας χρόνια, τους νεανικούς μας έρωτες , τις αναμνήσεις μιας πιο αγνής εποχής και αδιαμφισβήτητα με τα νιάτα μας. Ένας ρομαντικός καλλιτέχνης που έχει το χάρισμα να γεφυρώνει το χθες με το σήμερα αφυπνίζοντας με την μουσική του όχι μόνο τις παλαιότερες γενιές αλλά και τις νεότερες. Το τελευταίο μάλιστα αποδεικνύεται και από τις συναυλίες του που είναι μoνίμως sold out, γεμάτες από άτομα όλων των ηλικιών.
Στην ερώτηση γιατί ο Μιχάλης Ρακιντζής παραμένει τόσο επίκαιρος διαχρονικά ίσως η απάντηση να έχει ως εξής: Οι παλαιότεροι μοιάζει σα να θέλουν να αναπολήσουν ενώ οι νεότεροι να αναζητήσουν τη συγκίνηση που τους λείπει από τη σημερινή εποχή.
Στο κατάμεστο «Circus Εntertainment Ηub», ανήμερα των Χριστουγέννων, ο γνωστός τραγουδοποιός ήρθε με φόρα από το παρελθόν για να προσφέρει στο κοινό του μια ξεχωριστή μουσική εμπειρία. Τραγούδια όπως το «Εγώ και ο Πούφ», «Δικός σου για πάντα», «14 Φλεβάρη», «Προκαλείς», «Μωρό μου φάλτσο» κ.ά. κατάφεραν να ξυπνήσουν μνήμες, να συγκινήσουν αλλά και να ξεσηκώσουν τους Λαρισαίους φαν. Με την καλλιτεχνική του δε ενέργεια επί σκηνής μας υπενθύμισε γιατί τον κατατάσσουμε στους anti – aging καλλιτέχνες της εποχής, που καταφέρνουν να αντιστέκονται στη φθορά του χρόνου.
To thelarissapaper.gr και η Μαρία Κορώνα τον συνάντησε λίγο πριν από τη συναυλία του σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης:
Δεν είναι η πρώτη φορά που επισκέπτεστε τη Λάρισα. Ποιες είναι οι εντυπώσεις που έχετε αποκομίσει για το κοινό της πόλης και τι σας ώθησε για μία ακόμα συναυλία εδώ;
Πιστεύω ότι ο κόσμος είναι παντού ο ίδιος, δηλαδή όταν έρχονται άνθρωποι που αγαπάνε τα τραγούδια σου ή στην ουσία έχουνε μεγαλώσει με αυτά υπάρχει πάντα ένα ζεστό κλίμα και μία όμορφη ατμόσφαιρα. Στη Λάρισα έχω έρθει αρκετές φορές σε μεγάλες συναυλίες πριν από αρκετά χρόνια. Σήμερα βρισκόμαστε σε έναν όμορφο χώρο και πιστεύω ότι απόψε θα είναι τέλεια!
Η σημερινή εποχή μοιάζει να είναι κυνική με τη βία να βρίσκεται σε έξαρση. Πολλοί ισχυρίζονται ότι η επικράτηση της τραπ μουσικής – που τόσο πολύ έχουν «αγκαλιάσει» οι νέοι – με στίχους που παραπέμπουν σε βία, αποτυπώνει το φαινόμενο και μουσικά. Θεωρείτε ότι ο ρομαντισμός στις μέρες μας είναι είδος προς εξαφάνιση;
Είναι είδος προς εξαφάνιση. Κοιτάξτε, τα συναισθήματα στον άνθρωπο δεν αλλάζουν ποτέ. Πάντα όμως οι νεολαίες που είναι πιο επαναστατημένες θέλουν να αμφισβητούν τους παλαιότερους και να δέχονται κάποιες καινούργιες επιρροές είτε αυτές είναι καλές είτε κακές, δεν θα το κρίνω εγώ αυτό. Εσείς γνωρίζετε πολύ καλύτερα, όλοι μας γνωρίζουμε δηλαδή αν οι επιρροές αυτές είναι καλές ή κακές. Η νεολαία θέλει τα δικά της, αυτά που την εκφράζουν σε κάθε εποχή. Κι εγώ όταν ξεκίνησα πιτσιρικάς με τη ροκ, όλος ο κόσμος εδώ στην Ελλάδα άκουγε λαϊκά και εμάς μας βλέπανε κάπως. Τότε η ροκ δεν παρακινούσε σε βία, ίσα ίσα ήταν «τα παιδιά των λουλουδιών», που μιλούσανε για παγκόσμια αγάπη, ειρήνη και τέτοια πράγματα.
Θεωρείτε ότι τον χρειαζόμαστε τον ρομαντισμό στις μέρες μας;
Εξαρτάται από τον άνθρωπο. Κάποιοι άνθρωποι είναι από τη φύση τους πιο ευαίσθητοι, πιο ρομαντικοί και αυτό δεν αλλάζει και δεν μπορεί να τους το αλλάξει κανείς. Μπορεί πρόσκαιρα κάποιοι να είναι πιο αρεστοί στους φίλους τους και στους κύκλους τους ακούγοντας κάποια πράγματα που δεν τους εκφράζουν, για να πουν είμαστε και εμείς μάγκες. Στην πορεία του χρόνου όμως όλοι επανερχόμαστε στις εργοστασιακές μας ρυθμίσεις και γίνεται αυτό που μας ορίζει το DNA μας.
Πιστεύετε ότι έχει αλλάξει πάρα πολύ η μουσική από τη δεκαετία του ’80 και ’90 κι αν ναι σε ποια σημεία;
Δεν θέλω να το περιορίσω στην ελληνική μουσική γιατί είμαστε ένας χώρος που διαφέρει πολύ και πάντα ακούω αυτό που γίνεται σε παγκόσμιο επίπεδο, μιας και η μουσική που ακούω είναι ξένη. Τώρα είναι μία εποχή που έχουν βγει παιδιά αξιόλογα, με ωραία τραγούδια που έχουν τραβήξει ένα μεγάλο μέρος της νεολαίας, πράγμα που είχε πολύ καιρό να υπάρξει. Στην εποχή μου, η νεολαία γέμιζε γήπεδα, είχε κάποια είδωλα, έβαζε τις αφίσες στα δωμάτια της κ.λπ. Όλα αυτά για πολλά χρόνια σταμάτησαν και τώρα έχουν αρχίσει να επανέρχονται με κάποια νεαρά σε ηλικία άτομα τα οποία βλέπεις στις συναυλίες τους να έχουν πολύ κόσμο και μεγάλη ανταπόκριση. Είναι θετικό αυτό γιατί και ωραία εμφάνιση έχουν και ωραίοι καλλιτέχνες είναι. Και για να μιλήσω και πιο ξεκάθαρα, η Αναστασία που είναι στο λαϊκό, η Μαρίνα Σάττι, η Marseaux, η Lila, είναι ιδιαίτερες φωνές που κάνουν γκελ στη νεολαία και αυτό είναι πολύ όμορφο.
Και εσείς έχετε συνεργαστεί με όλο το φάσμα των καλλιτεχνών όπως και με λαϊκούς καλλιτέχνες…
Είναι πολύ λίγες οι συνεργασίες που έχω κάνει, πολύ επιλεκτικά και όταν είχα αρκετή όρεξη και μπορούσα. Θα έπρεπε να είχα συνεργαστεί με όλο το ελληνικό τραγούδι αλλά ήθελα να περιοριστώ στον εαυτό μου και δεν ήθελα να ανοίξω τη βεντάλια.
Ποια είναι η γνώμη σας για τη μουσική βιομηχανία στη σημερινή εποχή και πόσο καθοριστικός πιστεύετε ότι είναι ο ρόλος της στη διαμόρφωση των μουσικών ρευμάτων;
Καταρχήν νομίζω ότι η μουσική βιομηχανία με τον όρο που υπήρχε πριν, δεν υπάρχει. Παλιότερα υπήρχε και ήταν και βαριά βιομηχανία, με πολύ μεγάλα έσοδα και με μεγάλες πωλήσεις. Από τη στιγμή που γίνονται όλα ιντερνετικά και πλέον μετράμε τα views και δεν έχουμε χειροπιαστές πωλήσεις για να δούμε πόσοι χιλιάδες δίσκοι πωλήθηκαν, δεν μπορούμε να μιλάμε για μουσική βιομηχανία. Σήμερα όλα έχουν περάσει στα χέρια του Tik Tok και των social media.
Με την εξέλιξη της τεχνολογίας, οι διαδικτυακές πλατφόρμες όπως το YouTube και το Tik Tok σε συνδυασμό με τα μουσικά ριάλιτι της τηλεόρασης προσφέρουν το βήμα για την ανάδειξη νέων καλλιτεχνών. Αποτελεί αυτό εξέλιξη ή εκφυλισμό του μουσικού γίγνεσθαι;
Ό,τι και να είναι, είναι κάτι που δεν μπορούμε να το αλλάξουμε. Τα πράγματα με την τεχνολογία παίρνουν τον δρόμο τους, πάντα αυτό γινόταν. Για παράδειγμα, παλιά είχαμε τον δίσκο, μετά βγήκε το cd και κάθε καινούργια τεχνολογία που ακολουθούσε. ‘Όμως αυτά δεν αλλάζουν, δεχόμαστε την τεχνολογία της εποχής, προσπαθούμε να είμαστε update, να ακολουθούμε αυτό που συμβαίνει και όλα καλά. Απλώς με τα social media υπάρχει περισσότερη πολυφωνία. Σήμερα δεν χρειάζεται κάποιος να γίνει αποδεκτός από μία δισκογραφική εταιρία για να προωθήσει τη δουλειά του καθώς μπορεί να το κάνει μόνος του μέσα από το ίντερνετ. Πολλές δουλειές στο εξωτερικό αλλά και στην Ελλάδα έχουν αναδειχθεί από εκεί μέσα.
Πολλά από τα τραγούδια σας έχουν ως θεματική τους τον έρωτα. Τι ρόλο διαδραμάτισε ο έρωτας στη ζωή σας;
Θα ξεκινήσω αλλιώς. Στη δεκαετία του ’70 και ’80, τα τραγούδια παγκοσμίως, εκτός από τον έρωτα είχανε και μία έντονη πολιτική χροιά η οποία όμως δεν ήτανε τοπική και κομματική. Αυτό που απασχολούσε τότε ήταν οι διάφορες περιοχές του πλανήτη, όπως ο πόλεμος στο Βιετνάμ ή η φτώχεια στην Αφρική. Οι καλλιτέχνες εκείνης της εποχής διαδραμάτιζαν έναν σοβαρό ρόλο κάνοντας ειδικές συναυλίες, όπου συγκέντρωναν χρήματα και τα έστελναν εκεί που τα χρειαζόντουσαν. Στην Ελλάδα από κάποια στιγμή και έπειτα, το τραγούδι δεν είχε ερωτικό στίχο, ήτανε πολιτικό και ήθελε να κατευθύνει τον κόσμο σε συγκεκριμένα κόμματα και κατευθύνσεις. Αυτό πάντα το μισούσα και δεν μου άρεσε καθόλου. Πιστεύω ότι τα τραγούδια είναι για να εκφράζεις συναισθήματα. Η μουσική δεν έχει σχέση με την πολιτική και δεν πρέπει να έχει σχέση, γνώμη μου.
Θεωρείτε ότι οι άνθρωποι στις δεκαετίες του ’80 και ’90 ερωτευόντουσαν με διαφορετικό τρόπο απ’ ότι σήμερα;
Σίγουρα διαφορετικά. Γνωριζόντουσαν, είχαν άλλες προοπτικές και κατευθύνσεις. Βλέπουμε ότι σήμερα γίνονται πολλές γνωριμίες, η μία μετά την άλλη, αλλά και οι γάμοι δεν αντέχουν, είναι εφήμεροι και σε λίγο θα καταργηθεί και αυτό. Αλλάζουν τα πράγματα. Μην ξεχνάτε ότι παλιά τα κορίτσια μέχρι τις 10 το βράδυ έπρεπε να είναι στο σπίτι. Λάμβανα γράμματα, στα οποία γράφανε δακρύβρεχτα πράγματα, ότι ήρθες στην πόλη μου και δεν μπορούσα να σε δω γιατί δεν με αφήσανε. Σήμερα δεν υπάρχει τέτοιο θέμα.
Σε ότι αφορά την καριέρα σας ποια θα λέγατε ότι υπήρξαν τα πιο καθοριστικά σημεία της;
Νομίζω ότι η διαμονή μου στην Αγγλία για επτά χρόνια και παίζοντας εκεί με πάρα πολλά συγκροτήματα και είδη μουσικής ήταν για εμένα το μεγάλο μουσικό σχολείο. Ούτε ωδεία, ούτε τίποτα. Από εκεί και έπειτα, σταθμοί ήταν σίγουρα στο ξεκίνημα μου το «Μωρό μου φάλτσο» που έκανε το τεράστιο μπαμ και το «Δεν πιστεύω» που ήταν στον ίδιο δίσκο. Αποτελούσαν καινούργιες προτάσεις ηχητικά αλλά και στιχουργικά. Η συνεργασία μου με τον Ian Gillan και την Bonnie Tyler ήταν κάτι που δεν περίμενα ούτε εγώ. Χαίρομαι που σε όλη τη διαδρομή μου έκανα ακριβώς ό,τι τρέλα ήθελα επάνω στη μουσική, δοκιμάζοντας ό,τι στυλ ήθελα κι έχοντας πίσω μου μία δισκογραφική εταιρία που με στήριζε στα πάντα. Δεν είχα κανένα πρόβλημα στο να δοκιμάσω και δεν με ενδιέφεραν οι πωλήσεις και αυτό κάνω μέχρι και σήμερα.
Αν γυρίζατε πίσω στον χρόνο με την γνώση του σήμερα τι θα κάνατε διαφορετικά;
Νομίζω τίποτα. Χαίρομαι που γίνανε έτσι τα πράγματα και επειδή υπάρχει ο αυθορμητισμός, ό,τι γίνεται για κάποιο λόγο γίνεται. Ακόμα και κάτι να μην πάει καλά σου δίνει ένα μάθημα και κάποιες διαφορετικές κατευθύνσεις, οπότε ό,τι γίνεται καλώς γίνεται.
Πολλοί σας θεωρούν πρωτοποριακό καλλιτέχνη από τις διεθνείς συνεργασίες σας που προαναφέρατε, με την ιδιαίτερη συμμετοχή σας στη Eurovision με το τραγούδι «S.A.G.A.P.O» καθώς και με την πρόσφατη χρήση της AI στο βίντεο κλιπ για το νέο σας τραγούδι με τίτλο «Το κορίτσι μου». Κλείνοντας θα ήθελα να μου πείτε πως ακριβώς προέκυψε αυτό το τελευταίο;
Είμαστε οι πρώτοι που τη χρησιμοποιήσαμε γιατί πάντα ψάχνομαι με την τεχνολογία και γιατί μπορούσα. Δίπλα μου έχω μία συνεργάτιδα η οποία ασχολείται με τις πιο νέες τεχνολογίες και είναι γνώστης σε αυτά, οπότε με βοηθάει και στα κλιπ και σε αυτό που θα δείτε απόψε. Κάθε τραγούδι είναι ένα βίντεοκλιπ φτιαγμένο με τεχνητή νοημοσύνη και χαίρομαι που πάντα κάνω πράγματα για να παρουσιάσω κάτι καινούργιο.
Σε αυτό το σημείο της συνέντευξης, ο ήχος της μπάντας τον καλεί για ένα τελευταίο τσεκ. Ο ίδιος όντας τελειομανής θέλει να ξέρει ότι όλα θα είναι εντάξει πριν από το λάιβ. Δεν τον ρωτάω για τα μελλοντικά του σχέδια γιατί εικάζω ότι θα θέλει να αποτελέσουν κι αυτά μία έκπληξη όχι μόνο για εμάς αλλά και για τον ίδιο. Μας υποσχέθηκε όμως αντίστοιχες όμορφες στιγμές όπως η αποψινή βραδιά και αυτό μας αρκεί.
Τα εύσημα της πετυχημένης διοργάνωσης του live του Μιχάλη Ρακιντζή αποδίδονται στην διοργανώτρια εταιρία το “Μαύρο Πρόβατο”.
