Θυμάμαι ένα ταξίδι, προ πολλών ετών όταν ακόμα έκανα μια επίσκεψη σε ένα ελληνικό εστιατόριο όπου και αν ταξίδευα στην Ευρώπη. Στο Μιλάνο λοιπόν, είχα πάει σε σουβλατζίδικο που εργαζόταν ένας παιδικός μου φίλος.
Όπου ‘σουβλατζίδικο’ περισσότερο σε εστιατόριο παρέπεμπε, παρά στην εικόνα που έχουμε γνωρίζοντας τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Στο δια ταύτα, ένα τυλιχτό που είχε λίγο κρέας, λίγο ντομάτα, λίγο κρεμμύδι λίγο τζατζίκι και λίγο μαϊντανό στοίχιζε 3.50 ευρώ.
Ο εγκέφαλος μου δοκιμάστηκε όπως προσπαθούσε να επεξεργαστεί την τιμή, η οποία για τα δεδομένα που ίσχυαν τότε στη χώρα μας (τα 2 ευρώ ήταν ταβάνι) ήταν κάπως υπερβολική. Στο τέλος, τέλος το τυλιχτό -το σουβλάκι για πολλούς- ήταν πάντα το φαγητό του λαού. Όλοι μπορούσαμε να το αγοράσουμε σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας και να ικανοποιήσουμε την πείνα μας.



