Φωτογραφίες: thelarissapaper.gr
Ο χρόνος γιατρεύει τα πάντα λέγανε οι παλιοί όμως στην προκειμένη περίπτωση λειτουργεί μάλλον επιβαρυντικά για το αρχοντικό Γερολυμάτου στη Λάρισα. Πρόκειται για ένα από παλιότερα κτίρια της πόλης με ηλικία μεγαλύτερη των 140 χρόνων καθώς εκτιμάται ότι χτίστηκε πριν από το 1881. Αν και είναι κρυμμένο ανάμεσα από τις πολυώροφες πολυκατοικίες της οδού Σεφέρη καταφέρνει να ξεχωρίζει με την μοναδική του αρχιτεκτονική και τον αέρα ενός αρχοντικού της περιόδου της τουρκοκρατίας.
Η απόφαση του υπουργείου Πολιτισμού τον Μάρτιο του 1982, η οποία χαρακτήρισε το κτίσμα διατηρητέο και μάλιστα με υπογραφή της υπουργού Πολιτισμού Μελίνας Μερκούρη, είχε το εξής σκεπτικό: «Πρόκειται για ένα διώροφο κτίριο που παρουσιάζει αξιόλογο μορφολογικό ενδιαφέρον, με τη συμμετρική του πρόσοψη, τα δύο σαχνισιά στα άκρα του ορόφου, τα οποία στηρίζονται σε χαρακτηριστικά φουρούσια και είναι ένα από τα τελευταία δείγματα της αρχιτεκτονικής των ελληνικών σπιτιών που διατηρούσαν στη Λάρισα οι ευκατάστατοι έμποροι πριν από την προσάρτηση του 1881»[1]. Το 1990 το Δημοτικό Συμβούλιο ενέκρινε ομόφωνα να περιέλθει το κτίριο στην κυριότητα του Δήμου και ως αντάλλαγμα να δοθεί στην ιδιοκτήτρια Ευφροσύνη Γερολυμάτου-Φατούρου οικόπεδο στη συνοικία Νεαπόλεως. Αρχικά πραγματοποιήθηκαν κάποιες εργασίες συντήρησης στη συνέχεια όμως το κτίριο εγκαταλείφθηκε.
Σήμερα, το διώροφο αρχοντικό χτισμένο με πλιθιά δείχνει με τον πιο εμφανή τρόπο τα σημάδια της φθοράς του χρόνου. Η σκεπή κοντεύει να πέσει, οι σοβάδες διαλύονται ενώ τα ξύλινα παντζούρια και οι πόρτες έχουν καταστραφεί. Η βλάστηση που έχει φυτρώσει κοντεύει να “πνίξει” το κτίριο κρύβοντας την πρόσοψη του και τον χαρακτηριστικό αριθμό 39 πάνω από την είσοδο. Μόνο το μεταλλικό κιγκλίδωμα που έχει τοποθετηθεί περιμετρικά της οικίας εμποδίζει τα αυτοκίνητα να το χρησιμοποιήσουν ως χώρο στάθμευσης. Δυστυχώς, όσο περνάει ο καιρός κι ενώ αφήνεται στην τύχη του θα δυσκολεύει ακόμα περισσότερο η αποκατάσταση και η αξιοποίηση αυτού του εμβληματικού κτιρίου, κομμάτι της ιστορίας της Λάρισας ενώ θα απαιτούνται πρόσθετοι οικονομικοί πόροι για την αποκατάσταση της στατικής επάρκειας του.
Η.Γ.
[1]. Χατζηευθυμίου Δημήτρης, Πως σώθηκε ένα κτίσμα του 1881, εφ. Ελευθερία, Λάρισα, φύλλο της 30ης Μαΐου 1994.
