Καθημερινό το μαρτύριο για τους οδηγούς που ψάχνουν να παρκάρουν στις συνοικίες του κέντρου.
Η Λάρισα, ως μια αναπτυσσόμενη επαρχιακή πόλη αντιμετώπισε από νωρίς τις δυσλειτουργίες της αστικής ανάπτυξης ιδιαίτερα του κέντρου από την δυσανάλογη, ως προς τις αντοχές των δρόμων της, φόρτισης τους από αυτοκίνητα.
Με αφορμή την ανακατασκευή της οδού Χατζηζωγίδου, στην περιοχή του Αγίου Κωνσταντίνου ακόμα ένας δρόμος του κέντρου της Λάρισας “ξηλώνεται” για να ενταχθεί στο «Σχέδιο Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας» το λεγόμενο ΣΒΑΚ.
Ακόμα και αν παραβλέψουμε την ταλαιπωρία των κατοίκων της περιοχής (ηχορύπανση, μπάζα, κλείσιμο δρόμων, κυκλοφοριακές ρυθμίσεις) μέχρι την ολοκλήρωση του έργου, ένας δρόμος που έτσι κι αλλιώς είχε μηδενική κυκλοφορία καθώς εξυπηρετούσε μόνο τους κατοίκους που διαμένουν εκεί, μετατρέπεται σε ήπιας κυκλοφορίας, ακυρώνοντας και τις λίγες θέσεις στάθμευσης που υπήρχαν εκεί.
Αντίστοιχα στην γειτονική οδό Ιουστινιανού, ένα δρόμο με επίσης ελάχιστη κυκλοφορία, μετά την ένταξη του στο ΣΒΑΚ οι θέσεις στάθμευσης περιορίστηκαν στο 1/4 των αρχικών. Αποτέλεσμα αυτών των αλλαγών είναι τα αυτοκίνητα να μεταφέρονται σε γειτονικούς δρόμους επιβαρύνοντας τους με επιπλέον κίνηση και κάνοντας το παρκάρισμα σχεδόν αδύνατο μετά από κάποια ώρα της ημέρας. Επιπλέον αυξήθηκε το παράνομο παρκάρισμα πάνω σε διαβάσεις, χώρους πρασίνου, γωνίες ή πεζοδρόμια. Ταυτόχρονα όμως αυξήθηκαν και οι καταγγελίες και τα “ροζ χαρτάκια” από την τροχαία και την Δημοτική Αστυνομία.
Σαφώς δεν πρέπει να λησμονήσουμε και τα θετικά του ΣΒΑΚ, όπως την δημιουργία ενός εκτεταμένου δικτύου ποδηλατοδρόμων και των χώρων πρασίνου που σίγουρα ομορφαίνουν την καθημερινότητα και των μόνιμων κατοίκων και των περαστικών.
Η νέα δημοτική αρχή θα πρέπει να επανεξετάσει σε νέα βάση το ΣΒΑΚ όπως και την συνέχεια του με έργα που έχουν ήδη δρομολογηθεί και να ανοίξει έναν εκτεταμένο διάλογο με την κοινωνία και τους πολίτες που βιώνουν τις θετικές ή αρνητικές συνέπειες αυτού.
Η.Γ.
