ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΤΟΛΙΑΣ
Εδώ και αρκετά χρόνια, μια νέα τέχνη, έχει κατακτήσει πολλά σημεία της Λάρισας, στο κέντρο, σε συνοικίες, ακόμη και στις εισόδους της πόλης δίνοντας το δικό της στίγμα στην εποχή μας …Το γκραφίττι, είναι μια μόδα, που έχει τη δική της μορφή και τεχνοτροπία,αλλά, που πέραν αυτού, στολίζει πια τους γκρίζους τοίχους, κάτω από την γέφυρα του Αλκαζάρ, στον Μύλο του Παππά, σε λειτουργικά και εγκαταλειμμένα κτίρια,αποτελούν πια ένα στάτους….
Με όμορφα, πραγματικά σχέδια, με κτίρια, μορφές, μηνύματα και περίεργες εικόνες, χρωματίζουν με ένα ξεχωριστό τρόπο, την τσιμεντένια μορφή της Λάρισας. Σε διάφορα σημεία της πόλης, οι άγνωστοι και γνωστοί καλλιτέχνες του δρόμου, αφήνουν το δικό τους στίγμα στο πέρασμα του χρόνου… Δημιουργούν μια νέα αισθητική και γεμίζουν χρώμα τους γκρίζους τοίχους…Κάποιες φορές, είναι αυτό που λέμε “μουτζούρες”, αλλά, συχνά και όλο πιο συχνά τελευταία, αφορούν σε έργα τέχνης που μπορείς να πείς, ότι στολίζουν την πόλη μας.
Ένα μήνυμα μεταξύ νέων, ομάδων, ή και έργα όμορφης ζωγραφικής, αποδεικνύουν ότι υπάρχουν ακόμη στην εποχή μας, άτομα που ονειρεύονται και αυτά τα όνειρα τους τα αποθανατίζουν σε τοίχους και άλλα σημεία. Αρκετά χρόνια τώρα, αυτοί οι ανώνυμοι καλλιτέχνες, με τα δικά τους μηνύματα μας ταξιδεύουν σε όμορφες εικόνες με χρώμα και τέχνη.
Ένα μικρόβιο, που έχει “κολλήσει” πολλούς και αρχίζει πια να περνάει πολιτικά μηνύματα με τα σχέδια και τις ζωγραφιές τους.Είτε σαν γκραφίτι, είτε σαν street art, είναι πια στη ζωή μας!
Μια δόση αδρεναλίνης, που γίνεται μήνυμα, σε μια βραδινή εξόρμηση με ένα σπρέι….Επικίνδυνο “σπόρ¨”, που το λιγότερο έχει να κάνει με φωνές που ακούνε οι καλλιτέχνες του είδους, ενώ κάποιες φορές, είναι το κυνηγητό μες την αστυνομία, έως και μια “επίσκεψη” στο αυτόφωρο, για το παράνομο της υπόθεσης..Αλλά, τίποτα δεν τους σταματά…
Μια λεπτή γραμμή μεταξύ του παράνομου και της τέχνης, που γοητεύει πια πολλούς. Τα θέματα προσωπικά, ή και κοινωνικά, στέλνουν πάντα τα μηνύματα τους…
Πολλές φορές, κοινωνικοί φορείς, για να αποφύγουν αυτές τις μουτζούρες, βάλανε καλλιτέχνες του είδους, να φτιάξουν κατι όμορφο για να αποφύγουν τον “βανδαλισμό” των τοίχων κι αυτό έπιασε!!Σε σχολεία, δημόσια κτίρια, ή και δρόμους τα έργα τέχνης γίνονται πια αναπόστατο τμήμα της πόλης….Και συνεχίζουν να μας εντυπωσιάζουν…
