Βγάζουμε συμπεράσματα, εμπνεόμαστε, διδασκόμαστε, συνεχίζουμε!
Τη μέρα της απελευθέρωσης της Λάρισας από τη γερμανική ναζιστική κατοχή, που έγινε με τη θριαμβευτική είσοδο των δυνάμεων του ΕΛΑΣ στην πόλη στις 23/10/1944, τίμησαν σήμερα το μεσημέρι οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στη Λάρισα και το Παράρτημα Λάρισας της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ.
Η εκδήλωση ξεκίνησε από την πλατεία Δήμητρας Τσάτσου, όπου απεύθυνε χαιρετισμό ο Θανάσης Σερδένης, πρόεδρος του Παραρτήματος Λάρισας της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, ενώ ακολούθησε πορεία μέχρι το Μνημείο Εκτελεσθέντων της περιόδου 1946-1950 (ΔΣΕ) και 1941 – 1944, στο Μεζούρλο όπου χαιρέτισε ο Δαμιανός Μπαλασούλης, μέλος του ΚΣ και Γραμματέας του ΤΣ Λάρισας της ΚΝΕ και στη συνέχεια έγινε η κεντρική ομιλία από τον Στέφανο Λουκά, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
Στο τέλος κατατέθηκαν στεφάνια από την ΤΕ Λάρισας του ΚΚΕ, το ΤΣ Λάρισας της ΚΝΕ και την ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ , ενώ κρατήθηκε και ενός λεπτού σιγή.
Στον χαιρετισμό του, ο Θανάσης Σερδένης μίλησε για την ΕΠΟΝίτισσα Δήμητρα Τσάτσου, η οποία εκτελέστηκε στις 8/3/1944 από τους Γερμανούς κατακτητές. Μέσα σε κλίμα συγκίνησης διάβασε μεταξύ άλλων το γράμμα που έστειλε μέσα από το κελί, στους δικούς της, λίγες μέρες πριν από την εκτέλεση. Σε αυτό γραφόταν τα εξής: «3 Μαρτίου 1944. Πιάστηκα και ασφαλώς σήμερα – αύριο θα με εκτελέσουν. Ετσι δείχνουν τα πράγματα. Κι όμως θέλω να σας το κρύψω μανούλα και αδελφούλες πως θα χωριστούμε για πάντα. Θέλω όσο ζω να ελπίζετε, ακόμα κι αν εγώ δεν ελπίζω για τον εαυτό μου. Αγαπημένες μου φίλες, συντρόφισσες στον αγώνα για την ελευθερία, πεθαίνω άξια και τιμημένα σαν Ελληνίδα και χάνετε μια συντρόφισσα πιστή. Ομως μη λυπάστε. Αλλες θα ξεφυτρώσουν μετά τον θάνατό μου, χιλιάδες. Μανούλα χάνεις μια κόρη που δεν σου ανήκε, γιατί ανήκε πριν απ’ όλα στην Ελλάδα. Με το θάνατό μου γίνονται κόρες σου όλες οι κόρες της Ελλάδας κι εσύ γίνεσαι μάνα όλου του κόσμου και όλων των λαών που πολεμούν για τη λευτεριά, τη δικαιοσύνη και την ανθρωπότητα. Είμαι υπερήφανη, ποτέ δεν περίμενα τέτοια τιμή να πεθάνω εγώ, ένα φτωχό κορίτσι του λαού για ιδανικά τόσο ωραία και υψηλά. Είμαι βέβαιη πως δεν θα αισθανθώ φόβο μπρος στο εκτελεστικό απόσπασμα και θα σταθώ αλύγιστη, όπως στάθηκα στη ζωή. Θα ήθελα η εκτέλεσίς μου να γίνει σ’ ανοιχτό χώρο για να ρίξω μια τελευταία μου ματιά στον Ολυμπο και στα βουνά όπου κατοικεί η αξία κι η ελπίδα της Ελλάδας. Στον τάφο μου φέρνετε, όταν μπορείτε, κόκκινα λουλούδια. Τίποτ’ άλλο. Και χτυπάτε με κάθε μέσον τη βαρβαρότητα. Σας φιλώ γλυκά όλους. Δήμητρα».
Στον χαιρετισμό του ο Δαμιανός Μπαλασούλης, επισήμανε μεταξύ άλλων ότι, «η τιτάνια πάλη του ελληνικού λαού τη δεκαετία του 1940 ανέδειξε ότι όταν ο λαός το αποφασίσει, μπορεί να τα βάλει με θεούς και δαίμονες. Διαβεβαιώνουμε και σήμερα τους συντρόφους μας που εκτελέστηκαν, ότι οι θυσίες τους δεν έχουν πάει χαμένες, διδασκόμαστε και εμπνεόμαστε από το παράδειγμά τους και δίνουμε τον καλύτερο μας εαυτό για την υπόθεση της απελευθέρωσης της εργατικής τάξης από τα δεσμά της εκμετάλλευσης».
Αν ο λαός το αποφασίσει, μπορεί να νικήσει!
Στην κεντρική ομιλία ο Στέφανος Λουκάς αναφέρθηκε στα γεγονότα τις μέρες της απελευθέρωσης σημειώνοντας μεταξύ άλλων τα εξής:
«Συμπληρώνονται, φέτος 79 χρόνια από την απελευθέρωση της Λάρισας από τους ναζί κατακτητές, τη νύχτα της Κυριακής 22 προς 23 Οκτώβρη 1944. Ο Οκτώβρης του 1944 είναι ο μήνας που ο ΕΛΑΣ απελευθερώνει τη μια μετά την άλλη τις πόλεις της χώρας από τους ναζί. Κάτω από τα χτυπήματα του Ελληνικού Λαϊκού Στρατού, του θρυλικού ΕΛΑΣ οι κατακτητές ηττημένοι εγκατέλειπαν τη χώρα μας μετά από τριάμιση χρόνια μαύρης σκλαβιάς.
Στις 20 Αυγούστου του 1944 ο “Ριζοσπάστης” της Κατοχής δημοσίευε στην πρώτη του σελίδα απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ που ανέφερε: “ΟΛΟ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΣΕ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟ. ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ: Ξεσηκώστε, οδηγήστε το λαό και το στρατό μας στη μάχη. Σε γενική έφοδο για τη λευτεριά. Πολεμήστε στις πρώτες γραμμές. Μεταδώστε σ’ όλο το λαό τόλμη και αποφασιστικότητα, το πνεύμα της δράσης και της νίκης. Πολεμήστε κι ελευθερώστε την Ελλάδα. Ολοι επί ποδός πολέμου”.
Οι Γερμανοί στην πορεία τους προς τα βόρεια για να φύγουν από την Ελλάδα ηττημένοι στρατοπέδευσαν στη Λάρισα ψάχνοντας να βρουν τους δικούς τους στρατιώτες που τους είχαν εγκαταλείψει και τους έκρυβε το ΕΑΜ για να μην τους εκτελέσουν. Ταυτόχρονα όπου μπορούσαν έσπερναν την καταστροφή, ανατινάζοντας υποδομές προκειμένου να δημιουργήσουν ακόμα μεγαλύτερες δυσκολίες στην ανοικοδόμηση. Για αυτό και με το πέρασμά τους από τη Λάρισα, ο ΕΛΑΣ φρόντισε να προστατεύσει τις υποδομές όπως το τηλεφωνείο, τους αλευρόμυλους, τον υδατόπυργο, το εργοστάσιο ηλεκτρισμού. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι το τηλεφωνείο σώθηκε όταν τους είπαν ότι ανήκει στην γερμανική εταιρία Ζήμενς. Πρόλαβαν όμως τη νύχτα της Κυριακής 22 Οκτωβρίου να ανατινάξουν τον σιδηροδρομικό σταθμό αλλά και το αεροδρόμιο και το Μεζούρλο. Τότε χτύπησαν οι καμπάνες και ο λαός με τον ΕΛΑΣ τους χτύπησαν και έτσι εκδιώχτηκαν από τη Λάρισα.
Την επομένη, στις 23 Οκτώβρη μπήκε στη Λάρισα το ΕΑΜ, η λαϊκή διοίκηση. Ο λαός στους δρόμους ζητωκραύγαζε για την πολυπόθητη λευτεριά που κατάκτησε με το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, το ΚΚΕ.
Ο ΕΛΑΣ παρέλασε μέσα στην απελευθερωμένη από τη δική του ένοπλη δράση Λάρισα με τη θρυλική Ταξιαρχία Ιππικού μ’ επικεφαλής τους Μπουκουβάλα, και Καραστάθη. Παράλληλα παρέλασαν και οι ένοπλες μαχήτριες της 1ης Μεραρχίας. Και τότε φωνάχτηκε στη Λάρισα από το λαό της το “Εμπρός ΕΛΑΣ για την Ελλάδα…”.
Όλη η μέρα ήταν γλέντι για τον λαό της Λάρισας, για αυτούς που επέστρεψαν στις εστίες τους ξανά έχοντας ζήσει αλλού στην κατοχή, όπως και όλοι όσοι είχαν στρατευτεί στον αγώνα για την απελευθέρωση ή ζουσαν στα βουνά ή έξω από τη Λάρισα. Και πάνω από όλα ο λαός ζητωκραύγαζε για το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ που κυριαρχούσαν στην πόλη.
Ηδη ο ΕΛΑΣ είχε απελευθερώσει το 90% της χώρας όπου ο λαός μας άρχισε να παίρνει τις τύχες του στα χέρια του για μια νέα ζωή, για καλύτερες μέρες. Ηταν το ΚΚΕ που σάλπισε την Αντίσταση και υπήρξε ο οργανωτής, καθοδηγητής, ψυχή και ραχοκοκαλιά του Αντιστασιακού αγώνα του λαού μας, αλλά και της οργάνωσης μιας νέας ζωής στις απελευθερωμένες περιοχές.
Το ΚΚΕ είχε βγει βαριά χτυπημένο από τη βασιλομεταξική δικτατορία της 4ης Αυγούστου 1936. Είχε στερηθεί εκατοντάδες στελέχη του, που η κυβέρνηση Μεταξά παρέδωσε στους Γερμανούς, καθώς και του Γενικού Γραμματέα της ΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη, που επίσης τον παρέδωσε στην Γκεστάπο και αυτή τον έστειλε στο στρατόπεδο Νταχάου.
Αλλά οι κομμουνιστές που δραπέτευσαν από τους τόπους εξορίας, καθώς και άλλοι που δρούσαν στην παρανομία, ανασυγκρότησαν το ΚΚΕ για να οργανώσουν την Αντίσταση κατά των κατακτητών. Με πρωτοβουλία του ΚΚΕ ιδρύθηκε το ΕΑΜ.
Και αυτό όταν όλα τα τότε αστικά κόμματα, μόλις οι ναζί ολοκλήρωσαν την κατοχή της Ελλάδας, τον Απρίλη του 1941, ήθελαν να αποτρέψουν τον λαό από την οργάνωση αντίστασης και απελευθερωτικού αγώνα.
Η πολιτική στάση των αστικών κομμάτων στα χρόνια της Κατοχής δείχνει ότι και σ’ αυτή την περίοδο της πάλης για την απελευθέρωση υπήρχαν δύο κόσμοι αντίθετοι και ότι οι αστοί δε νοιάζονταν για την απελευθέρωση, παρά μόνο για τη διατήρηση της εξουσίας τους και μετά απ’ αυτήν.
Τι έκανε ο αστικός πολιτικός κόσμος στην κατοχή; Ενα τμήμα του επέλεξε τον δρόμο της ανοιχτής συνεργασίας με τους κατακτητές. Ηταν αυτοί που σχημάτισαν τις κατοχικές κυβερνήσεις υπό τους Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλο και Ι. Ράλλη και τα τάγματα ασφαλείας που χτυπούσαν ένοπλα το ΕΑΜ και οργάνωναν τις αντικομμουνιστικές σφαγές.
Ένα άλλο τμήμα του αστικού πολιτικού κόσμου της εποχής συμφώνησε με τη συγκρότηση κατοχικής κυβέρνησης χωρίς να συμμετέχει, έδωσαν συγχαρητήρια στον Τσολάκογλου, αλλά μόλις οι Γερμανοί μπήκαν στην Ελλάδα, εγκαταστάθηκε στο Κάιρο σε όλη τη διάρκεια της κατοχής. Ο δε βασιλιάς πήγε στο Λονδίνο μαζί με ένα τμήμα αστών πολιτικών.
Ο Ν. Πλαστήρας από τη Γαλλία καλούσε σε συνεργασία με τους κατακτητές. Υπήρχαν βεβαίως και κάποιοι αστοί πολιτικοί που έκατσαν σπίτι τους, ενώ ελάχιστες προσωπικότητες πήραν μέρος στην Αντίσταση.
Ο αστικός πολιτικός κόσμος είχε βαθύτατη συνείδηση ότι ο λαϊκός αγώνας κατά των καταχτητών είχε κατά βάθος ταξικό περιεχόμενο παρά το ότι το πρωτεύον ήταν το εθνικοαπελευθερωτικό.
Αποδεικνύεται λοιπόν περίτρανα ότι κανένας λαός δεν μπορεί να εμπιστευθεί την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας του στα αστικά κόμματα και στην αστική τάξη.
Αλλωστε την ώρα που ο λαός πεινούσε στην κατοχή, που πολλοί λαϊκοί άνθρωποι και ιδιαίτερα παιδιά πέθαιναν από την πείνα οι αστοί που πλούτιζαν πολύμορφα και ιδιαίτερα με τη μαύρη αγορά.
Η δράση του ΕΑΜ περιλάμβανε όλες τις μορφές πάλης: Απεργίες, διαδηλώσεις, συλλαλητήρια, διαβήματα, ένοπλη πάλη. Το λαϊκο-απελευθερωτικό κίνημα, με καθοδηγητή το ΚΚΕ και το ΕΑΜ, με το ένοπλο τμήμα του, τον ΕΛΑΣ και το ΕΛΑΝ, με την ΕΠΟΝ, την ΟΠΛΑ, έγραψαν μια από τις πιο λαμπρές σελίδες στη νεότερη Ιστορία της λαϊκής πάλης.
Το ΕΑΜ έσωσε τον λαό από την πείνα. Χάρη στη δράση του ΕΑΜ δε στάλθηκε ούτε ένας εργάτης για να δουλέψει στα γερμανικά εργοστάσια, με εξαίρεση αυτούς που είχαν συλλάβει ομήρους οι Γερμανοί. Δε στάλθηκε ούτε ένας για να πολεμήσει κατά της Σοβιετικής Ενωσης.
Με αυτή τη δράση το ΕΑΜ, με την καθοδήγηση του ΚΚΕ συσπείρωσε τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού στον απελευθερωτικό αγώνα. Δημιούργησε λαϊκούς θεσμούς, όργανα λαϊκής αυτοδιοίκησης, λαϊκά δικαστήρια, τη λαϊκή πολιτοφυλακή, τον λαϊκό στρατό τον θρυλικό ΕΛΑΣ.
Όλη αυτή την περίοδο οι απλοί άνθρωποι του μόχθου έδιναν τη ζωή τους για την απελευθέρωση από τους ξένους και ντόπιους δυνάστες. Και αγφωνίζονταν για να μην επανέλθει ο τόπος σε καταστάσεις σαν τη δικτατορία Μεταξά, ούτε σε ανάλογες πριν απ’ αυτήν που γνώρισε απίστευτες στερήσεις, περιπέτειες, εξαθλίωση. Και το ΕΑΜ καλούσε σε δράση για καλύτερες μέρες και όχι μόνο για την απελευθέρωση.
Οι αστοί πριν ακόμη την απελευθέρωση και έχοντας επίγνωση των συνθηκών που δημιουργούνται παγκόσμια, ιδιαίτερα μετά τη νίκη των Σοβιετικών στο Στάλινγκραντ που ήταν η αρχή του τέλους του πολέμου, αυτό που απασχολούσε την άρχουσα τάξη της Ελλάδας ήταν το μεταπελευθερωτικό καθεστώς.
Και αυτό γιατί στον πόλεμο ηγήθηκε η εργατική τάξη με τους συμμάχους της. Αυτό στη μεταπελευθερωτική πορεία της Ελλάδας θα έβαζε τη σφραγίδα του.
Βεβαίως, η εργατική τάξη μαζί με τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν κατάφεραν να χαρούν την απελευθέρωση και βεβαίως να κατακτήσουν την εξουσία. Το Κόμμα μας, παρά την τεράστια συνεισφορά και τον πρωταγωνιστικό ρόλο του, δεν μπόρεσε να διαμορφώσει τη στρατηγική που θα οδηγούσε προς την επαναστατική επίλυση του προβλήματος της πολιτικής εξουσίας.
Η αστική τάξη με ενωμένο τον αστικό πολιτικό κόσμο στο ταξικό τους συμφέρον και αυτούς που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς και αυτούς που πήγαν στη Μέση Ανατολή κάλεσαν τους Αγγλους συμμάχους τους και χτύπησαν ένοπλα το λαϊκό απελευθερωτικό κίνημα, το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ για να επιβάλουν την εξουσία τους, αφού δεν είχαν λαϊκό έρεισμα. Η μάχη του ηρωικού Δεκέμβρη του ’44 ήταν μάχη ταξική αλλά ο λαός δεν κατάφερε να την κερδίσει».
Χρήσιμα συμπεράσματα για το «σήμερα» και το «αύριο» της ταξικής πάλης
Ο Στέφανος Λουκάς τόνισε ότι: «Τα συμπεράσματα εκείνης της περιόδου τροφοδοτούν σήμερα το ΚΚΕ και το εργατικό κίνημα με τεράστια εμπειρία για την οργάνωση, την κατεύθυνση και τον προσανατολισμό του ταξικού αγώνα, καθώς και τη στρατηγική με την οποία αυτός ο αγώνας της εργατικής τάξης με την οργάνωση και της κοινωνικής συμμαχίας σε αντικαπιταλιστική αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση θα ανοίξει τον δρόμο για την κατάκτηση της εξουσίας και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού κομμουνισμού.
Το ΚΚΕ έχει μελετήσει τη στρατηγική του στα χρόνια της κατοχής. Τα συμπεράσματα έχουν αποτυπωθεί στα Δοκίμια της Ιστορίας του ΚΚΕ, αλλά και στο σύγχρονο Πρόγραμμά του. Για την τότε στρατηγική κρίνουμε ότι το ΚΚΕ δεν συνέδεσε τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα με την πάλη για την εργατική εξουσία, αν και είχε διαμορφωθεί το 1944 επαναστατική κατάσταση. Οταν ήρθε η απελευθέρωση το αστικό κράτος είχε διαλυθεί, οι Αγγλοι δεν είχαν ακόμη φέρει τόσο στρατό όσο τον Δεκέμβρη, ενώ κυριαρχούσε ο ένοπλος λαός.
Το πρόβλημα δεν ήταν μόνο του ΚΚΕ. Ηταν στη στρατηγική συνολικά του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος πριν και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Δεν προσανατόλισε στη διαμόρφωση στρατηγικής των ΚΚ ενάντια στην αστική τάξη της χώρας τους, είτε ήταν επιτιθέμενη είτε αμυνόμενη.
Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ιμπεριαλιστικός, ανάμεσα σε δυο συνασπισμούς καπιταλιστικών κρατών, (Αγγλία, Γαλλία, ΗΠΑ, από τη μια πλευρά και Γερμανία, Ιταλία, Ιαπωνία από την άλλη), για το εδαφικό ξαναμοίρασμα σφαιρών επιρροής, αλλά είχε και έναν ακόμη κοινό σκοπό: Την ανατροπή της σοβιετικής εξουσίας, το τσάκισμα του σοσιαλισμού.
Το 1941 μετά την επίθεση της Γερμανίας στην ΕΣΣΔ, έγινε αλλαγή της σωστής εκτίμησης για τον χαρακτήρα του πολέμου ως ιμπεριαλιστικού. Αυτή η νέα θέση αποπροσανατόλιζε, αποκόβοντας την απελευθερωτική πάλη από την πάλη για την εξουσία, ενώ καλλιεργούσε αυταπάτες ή εφησυχασμό ως προς τον ρόλο της Αγγλίας, των ΗΠΑ με τη λήξη του πολέμου.
Βεβαίως η μελέτη της πείρας των μεταπολεμικών εξελίξεων έως τον ηρωικό Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, δείχνουν ότι οι επιλογές μας δεν καθορίστηκαν από φόβο, μπροστά στον αντίπαλο, από διάθεση αποφυγής θυσιών. Οταν μπροστά στον λαό μετά το 1944-45 μπήκε το δίλημμα να διαλέξει ανάμεσα στην υποταγή στις αλυσίδες των αστών ή τα όπλα, με το ΚΚΕ μπροστάρη ξαναπήρε τα όπλα.
Η εποποιία του ΔΣΕ ήταν η κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα. Ηταν ταξική πάλη που διεξήγαγαν στην ανώτερη μορφή της, την ένοπλη. Η εργατική τάξη, ο λαός έδιναν τη μάχη με τον Δημοκρατικό Στρατό, για τη δική τους Ελλάδα, χωρίς αφέντες και εκμεταλλευτές, κόντρα στην Ελλάδα των αστών και των ιμπεριαλιστών συμμάχων τους. Σ’ έναν δίκαιο πέρα για πέρα αγώνα. Παρά τη στρατιωτική ήττα του πολιτικά ήταν νικητής. Φαίνεται και από τη λυσσασμένη επίθεση αστών και οπορτουνιστών, ενάντιά του.
Είναι περίοδος που το ΚΚΕ έδωσε βαρύ φόρο αίματος με απίστευτες αντοχές ηρωισμού. Τόσο πάνω στο βουνό με το όπλο στο χέρι, όσο και στα στρατοδικεία, στους τόπους φυλακής και εξορίας, στα Μακρονήσια και στα εκτελεστικά αποσπάσματα.
Ένα βασικό συμπέρασμα από αυτή την ιστορική περίοδο είναι ότι: Όταν οι λαοί αποφασίσουν να βγουν μπροστά, οργανωμένοι και αποφασισμένοι να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους, νικούν κάθε αντίπαλο, όσο ισχυρός κι αν είναι. Γίνεται ακατάμαχητη η δύναμή τους.
Μόνο που για να μπορούν να το αποφασίσουν χρειάζονται την οργανωμένη επαναστατική πρωτοπορία της εργατικής τάξης το Κομμουνιστικό Κόμμα. Που έχοντας σωστή στρατηγική, όταν δημιουργηθεί κατάσταση όπως αυτή του 1944 στην Ελλάδα, καθοδηγεί την εργατική τάξη και τους συμμάχους της στον αγώνα για την εργατική εξουσία.
Είναι χρήσιμα συμπεράσματα τώρα που μαίνεται ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία, σε συνδυασμό με τον πόλεμο που ξέσπασε στη Μέση Ανατολή από το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων καθώς και σε άλλα σημαία όπως το Ναγκόρνο Καραμπάχ, αλλά και η αντιπαράθεση Σερβίας-Κοσσόβου στα Βαλκάνια».
Κάτω τα χέρια από την Παλαιστίνη! Καμία εμπλοκή στη σφαγή!
Μιλώντας για το έγκλημα που διεξάγεται στην Παλαιστίνη σημείωσε τα εξής:
«Οι Παλαιστίνιοι βρίσκονται υπό την κατοχή του Ισραήλ από το 1948, που ιδρύθηκε αυτό το κράτος και διαιωνίζεται μέχρι σήμερα, με τη στήριξη των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Πίσω από την ανάφλεξη στη Μέση Ανατολή βρίσκονται οι ενδοιιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί για τον έλεγχό της όπως και στον πόλεμο στην Ουκρανία. Ανάμεσα σε ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, το ευρωατλαντικό στρατόπεδο από τη μια και το ευρασιατικό από την άλλη. Η Ρωσία έχει βάσεις στη Συρία θεωρεί την περιοχή χρήσιμο γεωστρατηγικό κόμβο για τα συμφέροντα των μονοπωλίων της. Η Κίνα θεωρεί την περιοχή πέρα από ενεργειακό κόμβο από τον οποίο τροφοδοτείται με το 50% του πετρελαίου που καταναλώνει και κόμβο για τον δρόμο του μεταξιού.
Ρωσία-Κίνα κρατάνε προσεκτική στάση γέρνοντας δε προς την υποστήριξη της Παλαιστίνης, με πρωτοβουλίες για διπλωματική λύση και σταμάτημα του πολέμου, προωθώντας στην περιοχή ταυτόχρονα τα δικά τους ξεχωριστά οικονομικά, γεωπολιτικά συμφέροντα.
Η Ελληνική κυβέρνηση συνεπικουρούμενη από ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ έχει βάλει την Ελλάδα μέχρι τα μπούνια στον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά εμπλέκεται ακόμη πιο βαθιά στη Μέση Ανατολή ως στρατηγικός σύμμαχος των ΗΠΑ, αλλά και λόγω ΝΑΤΟ, ελληνοαμερικάνικων συμφωνιών για τις βάσεις αλλά και συμφωνιών με το Ισραήλ. Ετσι στοχοποιούνται περιοχές που υπάρχουν βάσεις.
Σε αυτές τις συνθήκες παλεύουμε για να εκφραστεί η μέγιστη δυνατή λαϊκή στήριξη και αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό, ενάντια στην ισραηλινή επιθετικότητα και κατοχή, για ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967 με έδρα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, επιστροφή όλων των Παλαιστίνιων προσφύγων, άμεση απελευθέρωση όλων των Παλαιστίνιων κρατουμένων από τις ισραηλινές φυλακές.
Χρειάζεται, επίσης, να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στην εμπλοκή της χώρας μας στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ για τη στήριξη της εγκληματικής πολιτικής του Ισραήλ που προετοιμάζει χερσαία επέμβαση και γενοκτονία. Να γυρίσουν πίσω στην Ελλάδα τα πολεμικά πλοία που δρουν στην περιοχή. Να σταματήσει κάθε οικονομική – πολιτική – στρατιωτική συνεργασία με το κράτος – δολοφόνο Ισραήλ και να προχωρήσει η αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους, στη βάση της ομόφωνης απόφασης του ελληνικού κοινοβουλίου.
Αποκαλύπτουμε τα αμέτρητα ψέματα που σκοπίμως χρησιμοποιούνται για να στηριχθεί η ισραηλινή κατοχή, να αθωωθεί η βαρβαρότητα του ισραηλινού κράτους, να ενοχοποιηθεί η αντίσταση του παλαιστινιακού λαού και η λαϊκή αλληλεγγύη που εκφράζεται στον αγώνα του.
Η κυβέρνηση της ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και τα ακροδεξιά, φασιστικά μορφώματα, που από την αρχή της νέας αυτής φάσης του πολέμου εναρμονίστηκαν με τις κατευθύνσεις των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, τάχθηκαν φανατικά με το κράτος δολοφόνο, το Ισραήλ.
Όλες οι κυβερνήσεις έχουν ευθύνη για την ενίσχυση των οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών σχέσεων με το κράτος του Ισραήλ, το στηρίζουν ως στρατηγικό εταίρο στους ανταγωνισμούς στην περιοχή. Ενώ, οι κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ αγνόησαν το ομόφωνο ψήφισμα της ελληνικής Βουλής του 2015 για την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους.
Όσο παραμένει η κατοχή θα δυναμιτίζεται η ειρηνική συμβίωση των λαών, θα διαμορφώνονται οι όροι για την κλιμάκωση και επέκταση των στρατιωτικών συγκρούσεων μέσα στο πλέγμα των οξύτατων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των αμερικανο-ισραηλινών σχεδίων για την προώθηση των συμφερόντων τους στην περιοχή, με θύματα τον παλαιστινιακό, τον ισραηλινό λαό και τους άλλους λαούς.
Ο παλαιστινιακός λαός έχει αναφαίρετο δικαίωμα και ιστορικό καθήκον να παλεύει για να ζήσει σε ελεύθερη πατρίδα, χωρίς κατοχή και κατοχικά στρατεύματα, νοικοκύρης στον τόπο του, διαμορφώνοντας τις προϋποθέσεις για να απελευθερωθεί συνολικά από την καπιταλιστική εκμετάλλευση, όπως κάθε λαός.
Η κατάσταση είναι κρίσιμη. Ανά πάσα στιγμή οι πολεμικές επιχειρήσεις μπορεί να επεκταθούν με εμπλοκή και άλλων κρατών της περιοχής.
Ο αμερικανικός στόλος αλλά και ετοιμοπόλεμες ΝΑΤΟικές δυνάμεις περιπολούν στη Μέση Ανατολή, σε συνθήκες που το κουβάρι των ανταγωνισμών περιπλέκεται παραπέρα και κλιμακώνεται ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία.
Η όξυνση των ανταγωνισμών, σε συνδυασμό με την τεράστια συγκέντρωση αντιμαχόμενων πολεμικών δυνάμεων στην περιοχή – εκτός από τις ΗΠΑ πολεμικά πλοία στέλνει και η Γαλλία, αλλά στρατιωτικές βάσεις στη Συρία έχει και η Ρωσία – φέρνει πιο κοντά την πιθανότητα γενίκευσης του πολέμου με απρόβλεπτες συνέπειες για τους λαούς τόσο της περιοχής, όσο και όλου του κόσμου.
Μπροστά στο πιθανό ενδεχόμενο μιας πιο γενικευμένης πολεμικής ανάφλεξης, οφείλουμε να προετοιμαζόμαστε οργανώνοντας αντιπολεμική πάλη, ταυτόχρονα με την αλληλεγγύη και τη στήριξη της πάλης του Παλαιστινιακού λαού, με στόχους όπως:
- Απεμπλοκή της Ελλάδας από κάθε συμμετοχή στην ιμπεριαλιστική δράση και σε πολέμους.
- Καμιά δράση ενόπλων δυνάμεων έξω από τα σύνορα, να επιστρέψουν πίσω όλες οι στρατιωτικές δυνάμεις.
- Να κλείσει τώρα η Βάση της Σούδας και όλες οι βάσεις σε όλη τη χώρα, όπως το στρατηγείο της Λάρισας.
- Καμιά διευκόλυνση σε γη, θάλασσα και αέρα των ιμπεριαλιστικών στρατιωτικών δυνάμεων, ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ευερωστρατού.
- Αποδέσμευση από ΝΑΤΟ και ΕΕ.
Δεν μπαίνουμε κάτω από την ξένη για τους εργαζόμενους σημαία των καπιταλιστών που θα συμμετέχουν σε ένα ιμπεριαλιστικό πόλεμο για τα κέρδη τους. Δε θα γίνει ο λαός κρέας στα κανόνια τους.
Υψώνουμε τη σημαία των συμφερόντων της εργατικής τάξης, του λαού, που στο ενδεχόμενο συμμετοχής σε πόλεμο η εργατική τάξη οργανώνει αυτοτελώς την πάλη της με όλες τις μορφές για να σταματήσει μια για πάντα και τον πόλεμο και την εκμετάλλευση. Αγώνας που να οδηγήσει στην ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης, για την κατάκτηση της εξουσίας.
Και η Ελλάδα σήμερα εμπλέκεται σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους, (Ουκρανία), έχει στρατό σε Κόσσοβο, Σαουδική Αραβία, στην Ανατολική Μεσόγειο με φρεγάτες για να στηρίξουν τον πόλεμο του δολοφονικού κράτους του Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων, και στον Ινδικό.
Το εργατικό, το λαϊκό κίνημα, αν δεχτούμε ένοπλη επίθεση, με την καθοδήγηση του ΚΚΕ θα υπερασπίσει τα σύνορα και τον λαό μας. Επίσης λέμε κανένας φαντάρος σε ληστρικό πόλεμο στο έδαφος άλλης χώρας.
Καμιά λοιπόν εμπιστοσύνη στην αστική τάξη που εκχωρεί κυριαρχικά δικαιώματα σε ΝΑΤΟ και ΕΕ. Η αστική τάξη είναι αυτή που απεμπολεί και σήμερα ακόμη κυριαρχικά δικαιώματα στο ΝΑΤΟ όπως η φύλαξη των συνόρων στο Αιγαίο και στην ΕΕ.
Να ενισχυθεί η οργανωμένη πάλη ενάντια στα κέρδη των ομίλων
Στη συνέχεια ο Στέφανος Λουκάς στάθηκε στην αντεργατική αντιλαϊκή επίθεση της κυβέρνησης εις βάρος του λαού, τονίζοντας μεταξύ άλλων:
«Το επιχείρημα της κυβέρνησης για ανάπτυξη δεν αφορά τον λαό, αλλά το μεγάλο κεφάλαιο, με καταστρατήγηση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων για ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης για προσέλκυση επενδύσεων.
Σε αυτή την κατάσταση, η διαφορετική διαχείριση του Ταμείου Ανάκαμψης και του ΕΣΠΑ, που προτείνουν ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ, δεν αλλάζει τον αντιδραστικό χαρακτήρα της ασκούμενης πολιτικής. Αλλωστε δεν υπάρχει κανένα μείγμα, επεκτατικό ή περιοριστικό, που να ωφελεί τον λαό, καθώς και τα δύο οδηγούν σε επιδείνωση της ζωής του.
Μόνη λύση είναι η ανάπτυξη και ενίσχυση της οργανωμένης πάλης ενάντια στα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων, η οργάνωση της κοινωνική συμμαχίας, για να αποτραπεί η επιδείνωση της ζωής της εργατικής τάξης, των φτωχών αγροτών και των ΕΒΕ, για να επιτευχθούν επιμέρους μέτρα ανακούφισης, αλλά κυρίως για την ανατροπή της βαρβαρότητας και την οικοδόμηση μιας κοινωνίας με επίκεντρο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Την ίδια ώρα, σε εφημερίδα της περασμένης Κυριακής, από τις ναυρχίδες της αστικής τάξης υπήρχε αναλυτική προβολή του “χάρτη ανοικοδόμησης της Θεσσαλίας” με τα έργα υποδομής μετά την ανυπολόγιστη για τον λαό καταστροφή, όπου αναφέρεται ότι η χρηματοδότηση των έργων θα βασιστεί σε ένα συνδυασμό δωρεών και πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης. Οι μεγάλοι κατασκευαστικοί όμιλοι έχουν ήδη εκδηλώσει την πρόθεση να αναλάβουν το κόστος κάποιων από τα έργα.
Και όταν μιλούν για δωρεές καπιταλιστών εμείς να ξέρουμε ότι θα τους δώσουν τη δυνατότητα να κερδοφορήσουν πάνω στις καταστροφές των λαϊκών ανθρώπων. Αλλωστε όπως αναφέρεται ένα κομμάτι της “επιχείρησης αποκατάστασης” οι μεγάλες εταιρείες έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον να αναλάβουν στα χωριά που υπέστησαν μεγάλης κλίμακας καταστροφές όχι μόνο στις υποδομές, αλλά κυρίως στις ιδιωτικές περιουσίες.
Γίνεται φανερό ότι δε νοιάζονται για τις λαϊκές ανάγκες ενώ ακόμη και για τα αναγκαία έργα όλα βρίσκονται σε σχέδια επί χάρτου. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα ενισχύσουν με τα σχέδια ανάπτυξης τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Εσείς έχετε πείρα από εργατικούς, λαϊκούς αγώνες, από τους μεγάλους αγώνες της μικρομεσαίας αγροτιάς. Τώρα χρειάζεται να ενταθούν τέτοιοι παλλαϊκοί αγώνες, ενάντια στην κυβέρνηση, την ΕΕ, το κεφάλαιο, χωρίς καμιά εμπιστοσύνη στις σειρήνες της σοσιαλδημοκρατίας που τώρα βρίσκεται πλειοψηφία στην περιφέρεια, τους έχετε ζήσει και το ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Είναι αγώνες ζωής για τον λαό της Θεσσαλίας».
Ο σοσιαλισμός είναι σήμερα η πραγματική πρόοδος!
Έπειτα, ο Στέφανος Λουκάς τόνισε ότι «η εργατική τάξη, ο λαός όταν ακούν για ανάπτυξη πρέπει να έχουν το εξής κριτήριο: Ικανοποιούνται όλες οι σύγχρονες εργατικές, λαϊκές ανάγκες;
Να έχουν όλοι μόνιμη και σταθερή δουλειά με σταθερό ημερήσιο εργάσιμο χρόνο, ικανοποιητικό μισθό, ψυχαγωγία, ανάπαυση, καλοκαιρινές διακοπές, υγιεινή και ασφάλεια στη δουλειά, φτηνή και υγιεινή κατοικία, φτηνή ενέργεια – ύδρευση – θέρμανση, φτηνή μετακίνηση, φτηνή και ποιοτική διατροφή, ένδυση, υπόδηση.
Κοινωνική Ασφάλιση και αξιοπρεπή σύνταξη, αποκλειστικά δωρεάν παροχή υπηρεσιών πρόνοιας, υγείας-φαρμάκων, αποκλειστικά δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, σε όλες τις βαθμίδες για όλα τα παιδιά.
Οι μικρομεσαίοι αγρότες να μπορούν να καλλιεργούν παράγοντας ποιοτικά και φτηνά προϊόντα για τον λαό, έχοντας από το κράτος όλα τα εφόδια και τις υποδομές για την παραγωγή τους, έχοντας ικανοποιητικό εισόδημα και να ζουν σε ευημερία, να ικανοποιούνται όλες οι σύγχρονες ανάγκες των οικογενειών τους. Χωρίς την εξάρτηση και την εκμετάλλευση των εμποροβιομηχάνων, μακριά από τις αγωνίες για την καταστροφή της σοδιάς τους και αν αποζημιωθούν, χωρίς τον μόνιμο βραχνά των τραπεζών.
Να ικανοποιούνται οι ιδιαίτερες ανάγκες των γυναικών όπως είναι η μητρότητα, όλα όσα έχουν σχέση με τον αναπαραγωγικό τους ρόλο.
Οι τέχνες, ο πολιτισμός, ο αθλητισμός, η επιστήμη, να είναι στην υπηρεσία του λαού.
Όλα αυτά σήμερα με το επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων μπορούν να ικανοποιηθούν. Βασικό εμπόδιο είναι η καπιταλιστική ιδιοκτησία, έρχονται σε αντίθεση με την αύξηση των κερδών.
Άρα φιλολαϊκές λύσεις με τους καπιταλιστές στην οικονομία και την εξουσία δεν μπορεί να έρθουν υπό καμία κυβέρνηση. Να γιατί το ΚΚΕ δεν παίρνει μέρος σε αστικές κυβερνήσεις.
Χρειάζεται επομένως κοινωνική συμμαχία και οργάνωση αγώνα, κόντρα στον πραγματικό αντίπαλο, την αστική τάξη, την εξουσία της, τους έξωθεν συμμάχους της για την εργατική εξουσία, για να ανοίξει ο δρόμος ανάπτυξης της Ελλάδας υπέρ του λαού, και να αξιοποιηθούν όλες οι αναπτυξιακές της δυνατότητες της χώρας που τώρα δεν τις αξιοποιούν οι καπιταλιστές γιατί δεν δίνουν κέρδη.
Χρειάζονται ισχυρές οι δυνάμεις του ΚΚΕ στους τόπους δουλειάς, στις πόλεις και στα χωριά, στο συνδικαλιστικό κίνημα της εργατικής τάξης, της μικρομεσαίας αγροτιάς και των ΕΒΕ.
Χρειάζεται ένα ισχυρό ταξικό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα που θα έχει γραμμή πάλης ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο τα μονοπώλια και την εξουσία τους, την ΕΕ. Στην ίδια ρότα θα οργανώνεται με πρωτοβουλία της εργατικής τάξης και η κοινωνική συμμαχία. Αλλωστε τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες, φυτοζωούν και ξεκληρίζονται από τα μονοπώλια. Σε αυτά το ΚΚΕ δίνει όλες του τις δυνάμεις.
Ας σκεφτούμε: Στην εποχή της ψηφιακής τεχνολογίας, της ρομποτικής, της τεχνητής νοημοσύνης, της τεράστιας αυτοματοποίησης στην παραγωγική διαδικασία, της βιοτεχνολογίας, ολ’ αυτά που οι αστοί λένε 4η βιομηχανική επανάσταση, υπάρχουν άνθρωποι που πεθαίνουν από την πείνα, που είναι άστεγοι, δεν έχουν φάρμακα και υπηρεσίες υγείας. Η πλειοψηφία του πληθυσμού ζει με ελάχιστα στοιχειώδη μέσα.
Ή σκοτώνονται άνθρωποι με τους σεισμούς και πνίγονται με τις πλημμύρες ή καίγονται με τις πυρκαγιές, όταν η επιστήμη μπορεί να αποτρέπει τέτοια φαινόμενα με έργα αντισεισμικής, αντιπλημμυρικής, αντιπυρικής θωράκισης, αυτά να είναι ανύπαρκτα παρά τον τεράστιο πλούτο που παράγεται.
Αποδεικνύεται ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να εξανθρωπιστεί, γίνεται όλο και πιο απάνθρωπος.
Αυτό γίνεται γιατί οι καπιταλιστές παράγουν με βάση το κέρδος και όχι την κάλυψη των εργατικών, λαϊκών αναγκών.
Αυτό πρέπει να αλλάξει. Αλλά για να αλλάξει πρέπει να καταργηθεί η καπιταλιστική ιδιοκτησία και να γίνει κοινωνική.(…)
Σε αυτό το φόντο χρειάζεται να ξεδιπλώνουμε και την πολιτική διέξοδο του ΚΚΕ. Να προβάλλουμε τις τεράστιες δυνατότητες για ανάπτυξη σε όφελος του λαού, που έχει ο σοσιαλισμός με την αξιοποίηση των σύγχρονων παραγωγικών δυνάμεων. Η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, είναι και ρεαλιστική και επίκαιρη αφού μόνο με την εφαρμογή της μπορούν να αξιοποιηθούν όλες οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, ώστε να αναπτύσσονται όλοι οι κλάδοι της βιομηχανίας και της αγροτικής οικονομίας και όχι μόνο αυτοί που φέρνουν μεγάλα κέρδη. Μόνο έτσι μπορούν να ικανοποιούνται όλες οι ανάγκες, να υπάρχει λαϊκή ευημερία, αφού όλ’ αυτά θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία, θα αναπτύσσονται από τους εργαζόμενους για τους ίδιους.
Σ’ αυτό τον δρόμο της πάλης για την εργατική εξουσία βρίσκεται η ελπίδα.
Σας καλούμε σ’αυτό τον δρόμο, να συμβάλλετε στην ταξική ενότητα της εργατικής τάξης, στην οικοδόμηση της κοινωνικής συμμαχίας, να συμπορευτείτε με το ΚΚΕ, να συμβάλλετε στην ολόπλευρη ισχυροποίησή του. Σ’αυτό το δύσκολο μα όμορφο αγώνα να μη λείψει κανείς.
Και να μελετάμε. Ετσι θα γινόμαστε ολοένα και πιο αποτελεσματικοί. Να αγοράζουμε και να μελετάμε πρώτα απ’ όλα καθημερινά τον “Ριζοσπάστη” που μας εξοπλίζει στην διαπάλη. Να μελετάμε την ιστορία του ΚΚΕ, το μαρξιστικό βιβλίο, την ΚΟΜΕΠ και λογοτεχνικά βιβλία. Ο ιδεολογικοπολιτικός εξοπλισμός μας είναι ένα, από τα θεμέλια για να κάνουμε την αντεπίθεση.
Τιμώντας όλους όσους αγωνίστηκαν γράφοντας λαμπρές σελίδες για την απελευθέρωση, έδωσαν τη ζωή τους, όσους έγραψαν στη συνέχεια την εποποιία του ΔΣΕ, δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για την ευόδωση των σκοπών του ΚΚΕ.
Τιμή και δόξα σε ΕΑΜ- ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ-ΟΠΛΑ-ΔΣΕ!
Τιμή και δόξα στο αθάνατο, ηρωικό, παντοτινό ΚΚΕ».
