Γράφει η Μαρία Κορώνα
Οι πρόσφατες πλημμύρες που προκάλεσαν ανυπολόγιστες καταστροφές τόσο στη Λάρισα όσο και στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλίας είχαν ως εύλογο αποτέλεσμα να επισκιάσουν ένα σημαντικό γεγονός -που έλαβε χώρα σχεδόν ταυτόχρονα χρονικά- για την πόλη της Λάρισας, την αναβίωση του Αρχαίου Θεάτρου. Πιο συγκεκριμένα, ήταν το βράδυ της 2ας Σεπτεμβρίου που «πλημμυρίζαμε» μόνο με όμορφες μελωδίες σε έναν ιστορικό χώρο που σηματοδοτεί πολλά για τη συλλογική μνήμη των πολιτών.
Αδιαμφισβήτητα, η φιλοξενία δεκάδων Λαρισαίων στα εδώλια του Αρχαίου Θεάτρου Λάρισας με αφορμή την εκδήλωση ενημέρωσης σχετικά με την πορεία εργασιών του Θεάτρου «χαράχθηκε» στη μνήμη της πόλης μας ως ιστορική στιγμή. Μετά από 22 αιώνες σιωπής το θέατρο άνοιξε τις θύρες του και οι σύγχρονοι Λαρισαίοι πολίτες είχαμε τη δυνατότητα να καθίσουμε εκεί όπου άλλοτε καθόντουσαν οι αρχαίοι πρόγονοι μας.
Αυτό το περίεργα συγκινησιακό «ταξίδι» στον χωροχρόνο αφενός επιτεύχθηκε από την ενέργεια που το ίδιο το μέρος αναδίδει αλλά και από το γεγονός ότι ως Λαρισαίοι αισθανόμαστε άμεσα συνδεδεμένοι μαζί του και πολιτιστικοί κληρονόμοι του.
Η μυστηριακή ατμόσφαιρα που τα θέατρα ως ιστορικές υπάρξεις εκπέμπουν έχουν όμως άμεση σχέση με τη φαντασία και τη δημιουργικότητα των καλλιτεχνών που προσφέρουν ενίοτε στους θεατές μοναδικές εμπειρίες.
Μία τέτοια ατμόσφαιρα βιώσαμε όλοι το βράδυ εκείνου του Σαββάτου με τη Συμφωνική Ορχήστρα Λάρισας. Το έργο «Συμφωνική Ωδή» ειδικά γραμμένο για την περίσταση από τον Λαρισαίο μαέστρο Χρήστο Κτιστάκη άνοιξε την «αυλαία» της εκδήλωσης καθηλώνοντας το ακροατήριο.
Το thelarissapaper.gr συνάντησε τον Λαρισαίο Μαέστρο, ο οποίος μέσω της μουσικής του κατάφερε να «ζωντανέψει» το Αρχαίο Θέατρο Λάρισας και εμάς μαζί του μέσω μιας μοναδικής αναγεννησιακής εμπειρίας που κατόρθωσε να μας προσφέρει.
Καλησπέρα σας,
Καταρχάς, αισθάνομαι την ανάγκη να σας ευχαριστήσω για τη μοναδική ακουστική εμπειρία που μας προσφέρατε στην εκδήλωση στο Αρχαίο Θέατρο Λάρισας και θα ήθελα να μου πείτε πως προέκυψε η πρόσκληση για τη συμμετοχή σας και σε τι βαθμό αυτή αποτέλεσε πρόκληση για εσάς;
Δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από τον Περιφερειάρχη κ. Κώστα Αγοραστό δύο εβδομάδες περίπου πριν από την εκδήλωση. Στο μεταξύ, είχε προηγηθεί η ενημέρωση μου για τη συγκεκριμένη εκδήλωση από την εφημερίδα και η αλήθεια είναι ότι «ζήλεψα» με την καλή έννοια που θα γινόταν ως γεγονός στο Αρχαίο Θέατρο Λάρισας. Έπρεπε μέσα σε ελάχιστο χρόνο από τη στιγμή που μου προτάθηκε να σκεφτώ τι θα μπορούσαμε να κάνουμε με μια συμφωνική ορχήστρα 52 ατόμων και σκεπτόμενος ότι οι πρόβες δεν θα ήταν αρκετές. Σκέφτηκα, λοιπόν, να γράψω μία μουσική που θα πραγματοποιούνταν σε αυτό το μικρό χρονικό πλαίσιο που είχαμε. Αυτό αποτέλεσε μεγάλη πρόκληση για εμένα και είχα την εμπιστοσύνη ότι θα βρω την έμπνευση ώστε να μπορέσω να το ολοκληρώσω.
Χρειάστηκα οκτώ ημέρες ατέλειωτης δουλειάς, πολλές ώρες κάθε μέρα γράφοντας τις νότες και έχοντας γνώση των μουσικών που θα έπαιζαν. Ήξερα ότι επρόκειτο για ένα έργο το οποίο θα έβγαινε μόνο σε δύο πρόβες μέχρι την ημέρα της εκδήλωσης. Το σημαντικό ήταν ότι άρεσε και στους μουσικούς γιατί να ξέρετε ο πιο δύσκολος κριτής είναι οι ίδιοι οι μουσικοί. Αν αρέσει στους μουσικούς αυτό που παίζουν τότε θα το παίξουν με ψυχή.
Κατά κοινή ομολογία η μουσική σας σύνθεση τη βραδιά της εκδήλωσης «μάγεψε» το κοινό. Τι ήταν αυτό που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης σας;
Προσπάθησα να φανταστώ πως θα ήταν η μουσική μέσα σε αυτόν τον χώρο. Εμπνεύστηκα από τον ίδιο τον χώρο. Ο χώρος αυτός είναι ιερός για όλους τους Έλληνες. Είναι ένα παγκόσμιο μνημείο και είμαστε τυχεροί που βρίσκεται μέσα στην «καρδιά» της πόλης και θέλω να ελπίζω ότι θα ολοκληρωθεί ώστε να μπορέσει να φιλοξενήσει μελλοντικά παραστάσεις. Αυτοί οι τόποι έχουν μια ιδιαίτερη ενέργεια και όλοι οι μουσικοί όταν μπήκαμε μέσα το νιώσαμε αυτό.
Σε ότι αφορά τη μουσική μου προσπάθησα να εμπνευστώ από τις αρχαίες κλίμακες. Δεν θα μπορούσα να αφήσω εκτός την βυζαντινή υμνολογία αλλά και τη λαϊκή παράδοση και έτσι έγραψα ένα έργο το οποίο τα περιλαμβάνει όλα. Θυμίζει πολλά από τα βιώματά μας, αλλά είναι ουσιαστικά μέσα στο DNA του Έλληνα γι’ αυτό και ήρθε ομαλά στο να το αποδεχτεί.
Πως ήταν η αίσθηση να παίζεται τη μουσική σας εντός αυτού του εμβληματικού μνημείου για την πόλη μας και ποια στιγμή της βραδιάς «χαράχτηκε» στη δική σας μνήμη;
Αισθάνθηκα δέος! Επίσης, θα σας πω ότι δε είχα κανέναν φόβο ότι κάτι δεν θα πήγαινε καλά. Έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στους συναδέλφους μουσικούς. Συγκινήθηκα τη στιγμή που προς το τέλος του έργου ακούγεται το σωζόμενο μουσικό σημείο του «Επιταφίου του Σείκιλου», που έγραψε ο ίδιος ο Σείκιλος επάνω από τον τάφο της γυναίκας του. Νομίζω ότι εκείνη τη στιγμή κοίταξα συγκινημένος τον ουρανό και είπα ευχαριστώ στο ότι μπόρεσα να ακούσω αυτό το μουσικό κείμενο που γράφτηκε πριν από 18 αιώνες μέσα σε έναν αρχαίο τόπο. Εκείνη τη στιγμή αισθάνθηκα πολύ ολοκληρωμένος. Το έβαλα στην κατακλείδα του έργου γιατί ήθελα να ακουστεί μεγαλόπρεπα και έτσι θεωρώ ότι έγινε.
Πάντως, καταφέρατε να μας συγκινήσετε…
Ακόμη και τώρα αισθάνομαι συγκινημένος που συνεχίζω να ακούω θετικά σχόλια. Πραγματικά είναι πολύ όμορφο συναίσθημα.
Ποια είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια κι αν μπορούν να σχετιστούν με το Αρχαίο Θέατρο Λάρισας;
Θα ήθελα αυτό το έργο που είναι 15 λεπτών να το ολοκληρώσω γράφοντας ένα έργο μίας ώρας με τη συμμετοχή χορωδιών, σολιστών και συμφωνικής ορχήστρας. Αν το επιτρέψουν οι συνθήκες τον επόμενο χρόνο θα μπορούσε ίσως να φιλοξενηθεί ως μουσική παράσταση εντός του Αρχαίου Θεάτρου.
Τι άλλο πρέπει να γίνει κατά τη γνώμη σας στη Λάρισα ώστε να βιώσουμε αντίστοιχες εμπειρίες στο μέλλον;
Το θέατρο ΟΥΗΛ πρέπει να ολοκληρωθεί για να μπορέσουμε να στεγάσουμε εκεί πέρα τις όπερες μας και να μπορέσει το κοινό να απολαύσει καλύτερα. Το Αρχαίο Θέατρο Λάρισας επίσης είναι μία υποδομή που πρέπει να ολοκληρώσουμε για να απολαύσουμε παραστάσεις αρχαίου δράματος σε αυτόν τον ιστορικό χώρο.
Κλείνοντας θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για αυτή τη συνέντευξη και να σας ευχηθώ καλή επιτυχία στα μελλοντικά σας σχέδια!
Κι εγώ σας ευχαριστώ πολύ!
Δείτε το βίντεο από την μουσική παράσταση
