Ο Νίκος Καββαδίας πεθαίνει στις 10 Φλεβάρη 1975 στη στεριά, σε ένα νοσοκομείο της Αθήνας. Κι όμως, το μεγαλύτερο ουσιώδες κομμάτι της ζωής του το πέρασε στη θάλασσα. Είτε βιώνοντας τη σκληρή ζωή του ναυτικού, είτε αποθεώνοντάς τη στο ανεξίτηλο χαρτί της ποίησης και της πρόζας.
Το 1933 εκδίδει την πρώτη του και κατά πολλούς σημαντικότερη δουλειά του, το «Μαραμπού», που περιέχει αρκετά από τα γνωστότερά του ποιήματα, που χρόνια αργότερα θα ακούγαμε μελοποιημένα από το Θάνο Μικρούτσικο στο Σταυρό του Νότου του 1979. Σ’εκείνο το δίσκο, 11 ποιήματα του Καββαδία ντύθηκαν με μουσική, ενώ γενικότερα, σχεδόν ολόκληρος ο κατάλογος των ποιημάτων του, έχει μελοποιηθεί, από το θάνατό του κι ύστερα.
Η ποιότητα του έργου του, ο λυρισμός, οι θαλασσινές ορολογίες, που κρύβουν μια μυσταγωγική προσήλωση στο επάγγελμα του ναυτικού και ιντριγκάρουν όσους είναι στην «απ’έξω» και εν γένει η δυνατότητά του να παρουσιάζει με μια ρομαντική (όχι με τη λογοτεχνική έννοια), θελκτική και ταυτόχρονα άκρως περιγραφική ματιά τις δυσκολίες της ναυτικής ζωής.
Ποίηση
Μαραμπού (1933)
Πούσι (1947)
Τραβέρσο (1975)
Το ημερολόγιο ενός τιμονιέρη: Αθησαύριστα πεζογραφήματα και ποιήματα (2005)
Πεζογραφία
Βάρδια (1954)
Λι (1987)
Του πολέμου/Στ’ άλογό μου (1987)