Οι ναοί της Παναγίας στο ν. Λάρισας που γιορτάζουν τον 15Αύγουστο

Στον νομό Λάρισας, αλλά και σε κοντινή απόσταση από αυτόν το thelarissapaper.gr σας παρουσιάζει τους σημαντικότερους ναούς και τα μοναστήρια στην περιφέρεια της Ιεράς Μητρόπολης Λαρίσης και Τυρνάβου, όπου τιμάται η Παναγία δίδοντας παράλληλα και κάποιες ιστορικές πληροφορίες.

Η Παναγία Αμπελοκήπων Λάρισας – Ταμπάκικα

Ως το τέλος της Τουρκοκρατίας οι κάτοικοι της συνοικίας Ταμπάκικα εκκλησιάζονταν στον γειτονικό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Αχιλλίου. Το 1877 μ.Χ. οικοδομήθηκε σε κεντρικό σημείο της συνοικίας ένα παρεκκλήσι της Παναγίας Φανερωμένης όπου υπήρχε και κοιμητήριο.

Μετά από λίγο καιρό και την ίδια χρονιά, εμφανίστηκε μία μοναχή ονόματι Θεοφανία, αποφασισμένη να εργασθεί αμισθί στο παρεκκλήσιο και τα μνήματα του μικρού κοιμητηρίου. Η Θεοφανία θεώρησε ως άσκηση να ατενίζει καθημερινά τους τάφους έχοντας στον νου της τον Σοφό Σειράχ «Μιμνήσκου τὰ ἔσχατά σου καὶ εἰς τὸν αἰώνα ἀμαρτήσεται». Η Θεοφανία εγκαταστάθηκε πλησίον του μικρού ναΐσκου σε ένα μικρό κελάκι όπου έκανε και τον μοναχικό της κανόνα.

Ο παντογνώστης Κύριος βλέποντας τα βάθη της ψυχής της αποκαλύπτει με όνειρα ότι στο σημείο που υπάρχει το μαγγανοπήγαδο και στο βάθος του βρίσκεται εικόνα της Θεομήτορος από πολλά χρόνια.

Η μοναχή Θεοφανία ξαναβλέπει σε όνειρο, αυτή τη φορά την Υπεραγία Θεοτόκο, ως γυναίκα απαστράπτουσα, να την οδηγεί στο μαγγανοπήγαδο και να της δείχνει ότι στο βυθό του από όπου αναβλύζει το νερό βρίσκεται η εικόνα της, και της ζητάει να εξέλθει από εκεί.

Γνωστοποιούνται τα όνειρα στον νεωκόρο και στην συνέχεια στον τότε ιερέα του Ναΐσκου και τελικά στον Επίσκοπο Λαρίσης Νεόφυτο, ο οποίος και καλεί την μοναχή στην επισκοπή για να μιλήσουν. Η μοναχή Θεοφανία με δάκρυα στα μάτια διηγήθηκε στον Επίσκοπο τα όνειρά της και εκείνος δίνει εντολή στους ιερείς ανεύρεσης συνεργείου για να αντλήσει το νερό του πηγαδιού.

Με εγκύκλιο γνωστοποιεί το γεγονός στους ιερείς της Μητροπόλεως Λαρίσης και τον πιστό λαό και τους καλεί να παραστούν όλοι στην τελετή.

Έτσι και έγινε. Μία μέρα σχηματίζεται πομπή γύρω από το πηγάδι με τους ιερείς ενδεδυμένους τα ιερά τους άμφια, τον Επίσκοπο επικεφαλής, παρουσία των αρχών και πλήθους κόσμου και αφού προηγήθηκε παράκληση στην Υπεραγία Θεοτόκο, αρχίζει η άντληση του νερού οπότε στο βυθό εμφανίζεται η εικόνα λασπωμένη.

Μεγάλη η συγκίνηση και η χαρά όλων και αμέσως αρχίζει πανηγυρικά να ηχεί η καμπάνα του μικρού ξύλινου κωδωνοστασίου του Ναΐσκου.

Ο Μητροπολίτης Νεόφυτος παίρνει στα χέρια του την ιερά εικόνα την καθαρίζει από τις λάσπες και σχηματίζεται πομπή προς τον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Αχιλλίου όπου εναποτίθεται προς προσκύνηση για σαράντα ημέρες. Την εικόνα αυτή η οποία απεικονίζει την Υπεραγία Θεοτόκο και τον Κύριο (Ρόδον το Αμάραντον) την ονομάζει ο Επίσκοπος, Ζωοδόχο Πηγή, και δίνει εντολή να φιλοξενηθεί στον Μητροπολιτικό Ναό μέχρι ανεγέρσεως Ιερού Ναού. Αργότερα δε φιλοτεχνείτε ένα ασημένιο «πουκάμισο» το οποίο και τοποθετήθηκε επάνω και αναγράφει «ΖΩΟΔΟΧΟΣ ΠΗΓΗ».

Η εικόνα αυτή βρίσκεται μέχρι και σήμερα στον Ιερό Ναό της και από τις 2 Μαΐου 2008 μ.Χ., με την παραίνεση και ευλογία του Ποιμενάρχου της Λάρισας κ. Ιγνατίου και τις φιλότιμες προσπάθειες του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου σε έναν καλαίσθητο και επιβλητικό θρόνο, χαρίζοντας, χάρη, ευλογία, παρηγοριά αλλά και αναρίθμητα θαύματα σε κάθε πιστό άνθρωπο.

Μετά την κατάρτιση ερανικής επιτροπής ανεγέρσεως Ιερού Ναού, με εγκύκλιό του ο Μητροπολίτης Νεόφυτος διορίζει τον ιερέα παπά Δημήτρη Σακελλαρίου για την διενέργεια εράνου σε όλη την Θεσσαλική, ελεύθερη πλέον γη. Έτσι χτίζεται ο πρώτος ναός Βασιλικού ρυθμού, ο οποίος και διατηρήθηκε μέχρι και το 1990 μ.Χ. Με ενέργειες του τότε προϊσταμένου π. Νικολάου Μαυρογιάννη την 1η Ιουνίου 1990 μ.Χ. κατεδαφίζεται ο ναός και λίγο αργότερα στις 28 Ιουνίου 1990 μ.Χ. τελείται ο Αγιασμός των θεμελίων από τον τότε Μητροπολίτη Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Δημήτριο τον Δ΄.

Ο υπόγειος Ναός αποπερατώνεται σε διάστημα μόλις 8 μηνών και γίνονται τα θυρανοίξια την Κυριακή των Βαΐων στις 31 Μαρτίου 1991 μ.Χ. Οι εργασίες του επάνω Ναού ξεκινούν στις 29 Οκτωβρίου 1992 μ.Χ. και τα θυρανοίξιά του γίνονται την 1η Αυγούστου 2001 μ.Χ.

Ο νέος Ιερός Ναός είναι ένα μεγαλοπρεπές κομψοτέχνημα, 850 τμ.(επάνω ναός) και 950 τμ.(κάτω ναός) 38 μ. ύψους, Σταυροειδής μετά τρούλου, με δύο κωδωνοστάσια και άλλους τέσσερις μικρότερους τρούλους, εγκαινιάσθηκε από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιγνάτιο στις 2 Μαΐου 1997 μ.Χ. ο υπόγειος, και το Σάββατο του Ακαθίστου 20 Απριλίου 2002 μ.Χ. ο επάνω.

Μέχρι και σήμερα τα διάφορα έργα που χρειάζεται ένας ναός, όπως η Αγιογραφία, προχωράνε με φανταστικούς ρυθμούς χάρη στις άοκνες προσπάθειες των συμβουλίων του ναού αλλά και στην αγάπη του πιστού λαού της πόλης της Λάρισας και όχι μόνο.

Κοίμηση Θεοτόκου Αμπελώνα

Από τους πλέον εντυπωσιακούς ναούς, αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου του Αμπελώνα. Ο ναός θεμελιώθηκε το 1885 και τα εγκαίνιά του έγιναν το 1906. Είναι έργο του Επταχωρίτη πολιτικού μηχανικού Βασίλειου Μπεκιάρη, ο οποίος σχεδίασε επίσης τον μητροπολιτικό ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στην Καρδίτσα αλλά και τον κεντρικό ναό του Επταχωρίου το 1914. Ο Βασίλειος Μπεκιάρης ήταν εκείνος ο οποίος πρότεινε και κατασκεύασε σε ελάχιστες ώρες πλωτές γέφυρες στον Αξιό ποταμό το 1912 ώστε σύντομα να περάσει ο Ελληνικός στρατός και να απελευθερώσει τη Θεσσαλονίκη.

Κατά τον ατυχή πόλεμο του 1897 όταν ο Αμπελώνας -τότε Καζακλάρ- καταλήφθηκε από τους Τούρκους, ο ημιτελής ναός κινδύνευσε να καταστραφεί. Όμως ένας Τούρκος αξιωματικός σταμάτησε τους στρατιώτες λέγοντάς τους να μην τον καταστρέψουν διότι θα μετατραπεί σε τζαμί.

Ο ναός είναι κτισμένος σε σταυροειδή βυζαντινό ρυθμό με τρούλο.

Τα τελευταία είκοσι χρόνια με δαπάνες των κατοίκων του Αμπελώνα ο ναός έχει αγιογραφεί και πραγματικά εξωτερικά και εσωτερικά προκαλεί δέος και θαυμασμό στον επισκέπτη.

Η Ιερά Κομνήνειος Μονή Στομίου

Η Ιερά Μονή Κομνηνείου Κοιμήσεως της Θεοτόκου και Αγίου Δημητρίου Στομίου βρίσκεται σε υψόμετρο 180 μ. στον Κίσσαβο, κοντά στο παραλιακό Στόμιο, περίπου 50 χλμ. από τη Λάρισα, και τις τελευταίες δεκαετίες έγινε γνωστή στο πανελλήνιο από την πνευματική παρουσία και τις ομιλίες του μακαριστού γέροντα Αθανασίου Μυτιληναίου.

Σύμφωνα με στοιχεία της Ι.Μ. Λαρίσης και Τυρνάβου η ίδρυσή της είναι παλιά και έγινε πιθανώς τον 14ο αιώνα σε μια περιοχή τότε άσκησης και μετανοίας. Ο Κίσσαβος είχε την ονομασία «Όρος των Κελλίων».

Η Κομνήνειος Ιερά Μονή είναι αφιερωμένη στην Υπεραγία Θεοτόκο, ενώ ονομάζεται και Μονή του Αγίου Δημητρίου. Η μετονομασία αυτή ίσως να έγινε κατά το 1578 από τους εγκατασταθέντες εκεί μοναχούς που έφτασαν από κάποιο άλλο μοναστήρι του Αγίου Δημητρίου.

Στη μονή έζησαν αρκετοί Άγιοι της εποχής της Τουρκοκρατίας, όπως ο Άγιος Συμεών ο ανυπόδητος και ο Όσιος Δαυίδ ο εν Ευβοία. Η μονή, την εποχή εκείνη, είχε 300 μοναχούς. Καταστράφηκε αρκετές φορές κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας και ιδίως στα χρόνια της Επανάστασης του 1821.

Το μοναστήρι, ευρισκόμενο σε δασώδη περιοχή, αποτελούσε ασφαλές καταφύγιο για τους κατατρεγμένους Έλληνες κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Οι Τούρκοι σπάνια πλησίαζαν την περιοχή και μόνο με μεγάλη δύναμη στρατού ανέβαιναν μέχρι εκεί. Στα χρόνια της Επαναστάσεως του 1821 το μοναστήρι προσέφερε σημαντικές υπηρεσίες στους μαχόμενους κλεφταρματωλούς. Τότε έγιναν αλλεπάλληλες επιδρομές των Τούρκων, οι οποίοι κατέστρεψαν πολλά κειμήλια και χειρόγραφους κώδικες της βιβλιοθήκης. Εκεί κατέφυγαν με καΐκια οι διαφυγούσες οικογένειες από την ανθρωποσφαγή της Χίου το 1822.

Πρόσφατα, αποκαταστάθηκε και αναστηλώθηκε το μεγάλο παλαιό Καθολικό. Στον καλαίσθητο περιβάλλοντα χώρο εντός της μονής βρίσκεται ο τάφος του Αρχιμανδρίτη Αθανασίου Μυτιληναίου, που κοιμήθηκε το 2006 και είναι μέχρι σήμερα γνωστός για τις σπάνιες θεολογικές του ομιλίες. Επίσης, στον περιβάλλοντα χώρο εντός του μοναστηριού βρίσκεται και ο τάφος του μακαριστού Μητροπολίτου Λαρίσης κυρού Θεολόγου.

Η Παναγία η Αρμενιώτισσα

Κατά τα τελευταία χρόνια η Υπεραγία Θεοτόκος και Αειπάρθενος Μαρία, θέλησε να αποκαλύψει σε κάποιον για μια Αγία εικόνα Της που τη ζωγράφισε ο Απόστολος Λουκάς. Βρισκόταν ήδη μέσα στη γη, δίπλα σ’ ένα χωράφι έξω από το χωριό Αρμένιο της Λαρίσης (τέως Γκερλί) και κοντά στον τόπο όπου υπάρχει ο σημερινός ιερός Ναός της Υπεραγίας Θεοτόκου της Ζωοδόχου Πηγής.   Από το χωριό αυτό καταγόταν  ο Ιωάννης Αγριτζόμπανος, βοσκός, άνθρωπος απλός, αγαθός και ταπεινός που αξιώθηκε απ’ όλους τους κατοίκους της περιοχής του τη χάρη της Θεοτόκου.  Φανερώθηκε σ’ αυτόν πολλές φορές και το συμπεραίνουμε απ’ όσα ακούσαμε από τη θυγατέρα του Αικατερίνη, Πρεσβυτέρα και συζύγου του ιερέα παπά-Κωνσταντίνου Καψούρη και από τους εν ζωή γέροντες του χωριού οι οποίοι πολλές φορές  τ’ άκουσαν αυτά από τον ίδιο καθώς αφηγούνταν τις  οράσεις του.

Η Υπεραγία Θεοτόκος του έδειξε που ακριβώς να ψάξει για να βρει τον Σταυρό και κουδουνάκια από θυμιατό, επίσης και σε άλλο μέρος θα έβρισκε πλάκα πέτρινη και κάτω απ’ αυτήν κατασκευασμένο πηγάδι με ξύλινο κουβά. Όλα τα προηγούμενα του παρήγγειλε η Θεοτόκος να τα φανερώσει στους συγχωριανούς του για να κάνουν ανασκαφή. Την επομένη μέρα ο Ιωάννης αφηγήθηκε στους κατοίκους όλα τα παραπάνω και αυτοί συγκεντρώθηκαν δια κωδωνοκρουσίας για να μεταβούν για ανασκαφές. Αφού έλαβαν οι κάτοικοι τα απαιτούμενα  σκαπτικά εργαλεία για την ανασκαφή, προχωρούσαν με κατάνυξη στον τόπο που έπρεπε να σκάψουν, ψάλλοντας και δοξολογώντας την Παναγία. Όταν έφθασαν οι κάτοικοι στον προαναφερθέντα τόπο άρχισαν αμέσως την ανασκαφή, στο μέρος που τους έδειξε ο Ιωάννης Αγριτζόμπανος. Και πράγματι όσα προείπε η Θεοτόκος βρέθηκαν, δηλαδή, τα κουδουνάκια, το μανουάλι Σταυρός, και κάτω από μία πλάκα έτοιμο πηγάδι με ξύλινο  κουβά, τα οποία υπάρχουν μέχρι και σήμερα, χωρίς όμως να συνεχίσουν την ανασκαφή για την ανεύρεση της εικόνας της Θεοτόκου. Από τις ανασκαφές στον τόπο που σήμερα βρίσκεται ο ιερός ναός Ζωοδόχου Πηγής, παρουσιάζετε τακτικά το Άγιο φώς. Τότε παρουσιαζόταν κάθε απόγευμα για τρία χρόνια περίπου και το έβλεπαν όλοι οι κάτοικοι, μικροί και μεγάλοι, μα σήμερα , μόνο λίγοι το βλέπουν.

Δαπάνη των κατοίκων κτίστηκε το έτος 1886 εκεί όπου φανερώθηκε στον ύπνο του η Παναγία και του έδειξε που ακριβός ήταν ο τόπος της λατρείας τους, νέα εκκλησία της όπου ευλαβείς προσκυνητές από πολλά μέρη της Θεσσαλίας προσέρχονται, τελούν λειτουργίες και προπάντων τη 15^η  Αυγούστου, όποτε γίνεται το πανηγύρι και κατά την ημέρα της Ζωοδόχου Πηγής (Παρασκευή  της Διακαινησίμου).  Από τότε μέχρι σήμερα πολλά θαύματα έχουν γίνει με τη Χάρη Της, τα οποία, πολλοί εξιστορούν τα θαύματά Της.

Σαμαρίνα Η Μεγάλη Παναγία

Η Μεγάλη Παναγία είναι ο μητροπολιτικός ναός στη Σαμαρίνα, η Κοίμησις της Θεοτόκου.

Πρόκειται για μία υπερβολική σε μέγεθος τρίκλιτη ξυλόστεγη βασιλική, με μεγάλο νάρθηκα-γυναικωνίτη, προστώο στη δυτική και στη νότια πλευρά, στην ανατολική άκρη του οποίου υπάρχει παρεκκλήσι αφιερωμένο στους αποστόλους Πέτρο και Παύλο. Στη μεγάλη πολύπλευρη αψίδα του Ιερού έχει φυτρώσει, από τις αρχές του αιώνα τουλάχιστον,  ένα πεύκο. Ο ναός χτίστηκε το 1812 (σύμφωνα με άλλη άποψη το 1818) και τοιχογραφήθηκε δέκα χρόνια αργότερα.

Στο θύρωμα της νότιας πύλης υπάρχουν ενδιαφέροντα λιθανάγλυφα. Στη χαραγμένη επιγραφή διαβάζουμε : «1816 Ιουλίου 15».

Το εσωτερικό της εκκλησίας είναι κατάγραφο με τοιχογραφίες Σαμαριναίων αγιογράφων ενώ ιδιαίτερης μνείας χρήζει το ξυλόγλυπτο χρυσωμένο μπαρόκ τέμπλο της εκκλησίας, κεντητό στον αέρα, όπως και ο άμβωνας και ο δεσποτικός θρόνος. Σε φορητή εικόνα του τέμπλου υπάρχει η επιγραφή «Αρχιερατεύοντος του πανιερωτάτου Βαρθολομαίου 1820». Ο πύργος του κωδωναστασίου βρίσκεται στη ΝΔ γωνία και προστέθηκε σε μία μεταγενέστερη εποχή.

Ο ναός κατά καιρούς έχει υποστεί μεγάλες ζημιές οι οποίες όμως έχουν επισκευαστεί.

 Ιερά Μονή Γλυκοφιλούσας Ραψάνης

Ο γέροντας Εφραίμ, πρώην Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Φιλοθέου του Αγίου Όρους, έχει δημιουργήσει περίπου 20 μοναστήρια στην Αμερική και έχει την πνευματική πατρότητα οκτώ γυναικείων μοναστηριών στην Ελλάδα. Ένα απ’ αυτά είναι και το μοναστήρι της Παναγίας Γλυκοφιλούσας στη Ραψάνη που σήμερα αριθμεί 4 μοναχές.

Το 1997 η μακαριστή γερόντισσα Εφραιμία (κοιμήθηκε τον Μάρτιο του 2013) και η νυν Ηγουμένη μοναχή Μαρία ήρθαν με συμβουλή του γέροντα Εφραίμ στη Ραψάνη από την Ιερά Μονή Παναγίας Οδηγήτριας Πορταριάς Πηλίου. Ένας από τους λόγους της εγκατάστασης αυτής ήταν ότι από το μέρος αυτό στη Ραψάνη πέρασε και δίδαξε για αρκετό διάστημα στη Τουρκοκρατία ο επίσης μοναχός της Μονής Φιλοθέου του Αγίου Όρους και εθνομάρτυρας, Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.

Το μοναστήρι είναι αρκετά φιλόξενο και περιποιημένο. Ξεχωρίζει το κύριο οικοδόμημα, όπου στεγάζονται το Καθολικό (Ναός) της μονής, που τιμάται στην Αγία Ταβιθά, καθώς και τα κελιά με το αρχονταρίκι. Ο επισκέπτης-προσκυνητής μπορεί να προσκυνήσει δύο ιερές εικόνες της Παναγίας, την Γοργοϋπήκοο και την Γλυκοφιλούσα.

Τα τελευταία χρόνια χτίζεται στον περιβάλλοντα χώρο το νέο Καθολικό της μονής και πρόσφατα έγιναν τα θυρανοίξια του νέου υπογείου ναού, που τιμάται στον Άγιο Παντελεήμονα, από τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Λαρίσης κ. Ιγνάτιο. Το μοναστήρι πανηγυρίζει το Δεκαπενταύγουστο.

Το μοναστήρι της Παναγίας Γλυκοφιλούσας βρίσκεται σε μια καταπράσινη περιοχή στο μέσο του δρόμου μεταξύ της Εθνικής Οδού και της Ραψάνης. Η μονή είναι επισκέψιμη ύστερα από τηλεφωνική επικοινωνία. Τηλέφωνο: 24950-61010.

Η Παναγία στο Κριτσιλάρ (ΜΥΡΑ) – Λάρισα

Τα όμορφα Μύρα, με την πανέμορφη εκκλησία του αγίου Σπυρίδωνος, ευρίσκονται κοντά στην εθνική οδό Αθηνών-Θεσσαλονίκης, ανήκουν στον Δήμο Κιλελέρ και είναι ένα χωριό με ευλαβείς ανθρώπους, οι οποίοι κατά τα τελευταία χρόνια έχουν αναλάβει με πρωτοπόρο τον εφημέριο του χωριού, π.Γεώργιο Μακρυγιάννη, την αναστήλωση, τη διαμόρφωση και τον καλλωπισμό της εκκλησίας που ευρίσκεται λίγο πιο έξω από το κέντρο του χωριού, την Παναγία, την Κριτσιλαριώτισσα, στην οποία φυλάσσεται η θαυματουργός εφέστιος ιερά εικόνα της Θεομήτορος.

Η Παναγία στο Κριτσιλάρ (παλαιά ονομασία του χωριού) ήταν η Προστάτις και αρωγός του παλαιού χωριού που το 1956 καταστράφηκε ολοσχερώς από τον φοβερό εκείνο σεισμό οπότε διασώθηκε εκεί μόνον η ταπεινή εκκλησούλα της Παναγίας, που ήταν όμως το επίκεντρο της εκκλησιαστικής ζωής των πιστών κατοίκων τόσο του χωριού όσο και της ευρύτερης περιοχής. Η Εκκλησία της Θεοτόκου του Κριτσιλάρ ήταν ένας απλός και απέριττος Ιερός Ναός, που, όμως, αριθμούσε πολλές παλαιές και σπουδαίες εικόνες και ιερά σκεύη, είχε επίσης βυζαντινές αγιογραφίες, ενώ στον προαύλιο χώρο της μαρτυρείται πως υπήρχε παλαιό πηγάδι με το αγίασμα της Ζωοδόχου Πηγής, που θεράπευε πολλές από τις ασθένειες της εποχής.

Μετά την μεταφορά των κατοίκων στο νέο χωριό, με την ονομασία Μύρα, παρέμεινε ο Ναός της Παναγίας στην παλαιά τοποθεσία του (Κριτσιλάρ) και το 1964 έγινε η πρώτη ανακαίνιση  του Θεομητορικού αυτού καθίσματος, τοποθετήθηκαν μέσα σε αυτό όλες οι παλαιές ιερές εικόνες, που είχαν ιστορηθεί γύρω στο 1875, από ευλαβέστατο Ιερομόναχο, αγνώστων μέχρις στιγμής στοιχείων και μετά την ανακαίνιση τελέσθηκαν μεγαλοπρεπώς και τα εγκαίνια του Ιερού Ναού της Παναγίας από τον μακαριστό Μητροπολίτη Λαρίσης και Πλαταμώνος κυρό Ιάκωβο, όπως βεβαιώνει και η ανάλογη επιγραφή.

Τύρναβος, η Παναγία Φανερωμένη 1954

Τύρναβος, η εκκλησία της Παναγίας Φανερωμένης το έτος 1954. O ναός της Παναγίας Φανερωμένης ανήκει στους σπουδαιότερους ναούς του Τυρνάβου και βρισκόταν στην κεντρική συνοικία, δίπλα στην παλιά μητροπολιτική ενορία του Προδρόμου.

O ναός της Παναγίας Φανερωμένης ανήκει στους σπουδαιότερους ναούς του Τυρνάβου και βρισκόταν στην κεντρική συνοικία, δίπλα στην παλιά μητροπολιτική ενορία του Προδρόμου.

Η Παναγία Αιγανιώτισσα

Ο ναός της Παναγίας ανεγέρθηκε το έτος 1888. Στις 5 Αυγούστου 1888 δίδεται από τον επίσκοπο η άδεια στους ιερείς για την κατεδάφιση του παλιού ναού της Αιγάνης και ανέγερση του νέου. Στις 4 Οκτωβρίου 1888 συντάσσεται και υπογράφεται το συμφωνητικό με τους εργολάβους για την κατασκευή του ενοριακού ναού της Αιγάνης, ο οποίος τιμάται στο Γενέσιο της Θεοτόκου. Είναι γνωστό ότι ο ναός αυτός προϋπήρχε και αποτελούσε το καθολικό ομώνυμου μοναστηριού, από τα τέλη του 15ου αιώνα περίπου. Από το έτος 1758, οπότε η Αιγάνη πουλήθηκε στη Μονή της Παναγίας Ολυμπιώτισσας της Ελασσόνας, και μέχρι το 1860 αποτελούσε μετόχι της εν λόγω μονής. Τα εγκαίνια του νέου ναού της Παναγίας τελέστηκαν στις 8 Σεπτεμβρίου 1889 ημέρα της εορτής του Γενεσίου της Θεοτόκου από τον Επίσκοπο Πλαταμώνα Αμβρόσιο Κασάρα. Το μοναστήρι της Αιγάνης αναφέρεται και ως Μονή της Μικρής Παναγιάς στο οθωμανικό φορολογικό κατάστιχο του έτους 1569/70, μαζί με τα μοναστήρια της Ανατολικής Θεσσαλίας, κατά τον 16ο αιώνα, τα οποία δημοσίευσαν οι Δημήτριος Κ. Αγραφιώτης και Σταύρος Γ. Γουλούλης στον 13ο τόμο του Βυζαντινού Δόμου 2002/3. Το κατάστιχο του έτους 1570 σημειώνει μεταξύ των φόρων του μοναστηριού: «Ένα τσιφλίκι αρώσιμης γης και μισό στρέμμα κήπων σε επικαρπία των καλογήρων του μοναστηριού της Μικρής Παναγίας. Καταβάλλουν φόρους». Η Αιγάνη ως οικισμός αναφέρεται στην οθωμανική απογραφή του έτους 1521, με 250 κατοίκους περίπου. Αυτό σημαίνει ότι ιδρύθηκε τουλάχιστον τον 15ο αιώνα. Προφανώς οι κάτοικοι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του μοναστηριού το οποίο προϋπήρχε εκεί.

 Η Παναγίας στον Κραννώνα

Ο βυζαντινού τύπου Ιερός Ναός της Παναγίας του Κραννώνα κτίστηκε το 1895 στη θέση ενός μικρού ναΐσκου, που έφτιαξαν οι κάτοικοι του χωριού μετά την θαυμαστή εύρεση της εικόνας της Παναγίας το 1867. Στο μέρος αυτό, 3 χλμ. από το χωριό, κάποιοι κάτοικοι έβλεπαν τότε ένα φως, χωρίς να καταλαβαίνουν τι είναι. Μετά και το όνειρο ενός ευσεβούς χωριανού, όπου του υποδεικνυόταν το ακριβές μέρος, οι κάτοικοι σκάβοντας στις 27 Ιανουαρίου του 1867, βρήκαν στο αγροτικό έδαφος την εικόνα της Παναγίας. Η εικόνα αφιερώθηκε στη Ζωοδόχο Πηγή, καθώς δίπλα στο εικόνισμα ανέβλυσε από το έδαφος άφθονο νερό-αγίασμα.  Από τότε η Παναγία του Κραννώνα αποτελεί η προστάτης όχι μόνο του χωριού, αλλά και της ευρύτερης αγροτικής περιοχής.

Ο ναός πανηγυρίζει  και στην εορτή της Ζωοδόχου Πηγής (την Παρασκευή της Διακαινησίμου) αλλά κυρίως στις 27 Ιανουαρίου, στην επέτειο της εύρεσης της ιεράς εικόνας.

Ο Ιερός Ναός της Παναγίας του Κραννώνα βρίσκεται σε μια αγροτική περιοχή έξω από τον Κραννώνα. Το χωριό απέχει περίπου 15 χλμ. από τη Λάρισα και βρίσκεται στον δρόμο προς Καρδίτσα, αριστερά πριν φθάσουμε στο Μαυροβούνι. Η Εκκλησία της Παναγίας υπάγεται  στην Ιερά Μητρόπολη Λαρίσης και  την ευθύνη έχει η  ενορία του Αγίου Αθανασίου Κραννώνος, όπου και ανήκει.

Με πληροφορίες από το orthodoxianewsagency.gr , orthodoxoiorizontes.gr , saint.gr , ekklisiaonline.gr