Η κ. Ανδρομάχη Τσιάρα έχει πτυχίο μηχανικού τεχνολογίας πετρελαίου και φυσικού αερίου, εντελώς ξένο με την εκτροφή μεταξοσκώληκα. Και όμως, η αγάπη της για το Μεταξοχώρι, στο οποίο η σηροτροφία αποτελούσε «βαριά κληρονομιά», την έκανε να σηκώσει αμέσως τα μανίκια και να ασχοληθεί με τους μεταξοσκώληκες, αυτά τα ιδιαίτερα, όπως λέει, «πλάσματα» και την εκτροφή τους, για «να θυμηθούν οι παλιοί και να μάθουν οι νέοι».
Οπως αναφέρει η κ. Τσιάρα, που είναι και η πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Μεταξοχωρίου, «πέρυσι αποφάσισα να αναβιώσω στο μέρος όπου γεννήθηκα τη σηροτροφία. Αλλωστε, το Μεταξοχώρι δεν είναι τυχαίο που πήρε το όνομά του από το μεταξοσκώληκα. Το χωριό μου έχει ιστορία και παράδοση στη σηροτροφία, οι περισσότερες οικογένειες ζούσαν από αυτήν, είτε σε μεγάλη κλίμακα είτε σε μικρότερη. Μάλιστα, το Μεταξοχώρι έκανε και εξαγωγή σπόρου, από τις καλύτερες ποιότητες. Από εκεί και πέρα, μετά την εμφάνιση του συνθετικού νήματος, άρχισε να πέφτει η ζήτηση σε μετάξι και αυτός ήταν ο λόγος που ξαφνικά άρχισε να σβήνει η σηροτροφία. Στην ουσία είναι η ιστορία μας, για αυτό και είπα ότι θα καταβάλω κάθε δυνατή προσπάθεια έτσι ώστε ο μεταξοσκώληκας να ξαναέρθει εδώ».
Κάπως έτσι, σιγά σιγά, άρχισε να ψάχνει για προμηθευτές σπόρου, να μελετάει πώς γίνεται η εκτροφή. «Τελικά βρήκα προμηθευτή, ο οποίος μου έδωσε τις κατάλληλες οδηγίες, μου έστειλε και τους σπόρους. Βέβαια, σύμμαχός μας σε όλο αυτό ήταν και η δημοτική Αρχή».
Μα πάνω απ’ όλα, δίπλα της στάθηκαν χωρίς δεύτερη σκέψη οι ντόπιοι. «Οταν έμαθαν για την πρωτοβουλία αυτή, χάρηκαν ιδιαίτερα. Εξάλλου, πολλοί κάτοικοι ασχολούνταν με τη σηροτροφία και έτσι με πλησίασαν για να βοηθήσουν. Θυμάμαι μια εικόνα με μια κυρία, υπάρχει μια παλιά φωτογραφία που είναι κοπελίτσα και στέκεται μπροστά σε μια κρεβατίνα να ταΐζει τους μεταξοσκώληκες. Ε, πέρυσι ζήσαμε ακριβώς το ίδιο πράγμα. Η κυρία ήταν εδώ μαζί μου για να βοηθήσει στην εκτροφή και την έβλεπα ακριβώς στην ίδια στάση να ταΐζει τους μεταξοσκώληκες και ήταν πραγματικά πολύ συγκινητικό».
Εκπαίδευση
Οπως λέει στον «Αγροτικό Τύπο» η κ. Ανδρομάχη Τσιάρα, για να ασχοληθεί κάποιος με τη σηροτροφία πρέπει να έχει και την κατάλληλη εκπαίδευση. «Απαιτούνται γνώσεις. Ο μεταξοσκώληκας είναι ένα αρκετά ευαίσθητο πλάσμα, το οποίο χρειάζεται ένα πολύ καλό περιβάλλον και ησυχία, ώστε να δημιουργήσει ένα πολύ καλό κουκούλι. Εμείς εδώ στο χωριό προσπαθούμε να μάθουμε όλο και περισσότερα πάνω στην εκτροφή. Εχουμε ήδη ξεκινήσει ενέργειες για να δούμε αν μπορούμε να πάρουμε κάποιες θύρες, ώστε εκεί να γίνεται μόνιμα η εκτροφή και από εκεί και πέρα να διαπιστώσουμε κατά πόσο με τις παλιές μεθόδους μπορούμε να ανοίγουμε κουκούλια και να βγάζουμε την κλωστή».
Η αρχή
Η γνωστή φράση «κάθε αρχή και δύσκολη» ταιριάζει και εδώ. Παρ’ όλα αυτά, η πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Μεταξοχωρίου δεν κρύβει τον ενθουσιασμό της για τη «μαγεία» του όλου εγχειρήματος. Ο μεταξοσκώληκας, άλλωστε, λέγεται πως μαζί με τη μέλισσα είναι από τα πιο «ευγενή» έντομα.
«Στην αρχή φτιάξαμε μια κρεβατίνα. Μοιάζει σαν μεγάλα τελάρα τα οποία κουμπώνουν σαν κουκέτες, έχει τρία επίπεδα, όπου πάνω στρώνουν τους μεταξοσκώληκες. Ο σπόρος πρέπει να είναι σε ζεστό περιβάλλον, έτσι ώστε να εκκολαφθεί. Είχαμε μεγάλη επιτυχία στην εκκόλαψη. Επειτα ξεκινήσαμε από ένα μικρό κουτάκι που τους είχαμε και τους ταΐζαμε τριμμένο φύλλο μουριάς. Αυτά καθημερινά αναπτύσσονται, μεγαλώνουν, από μαύρα σκουληκάκια που είναι αρχίζουν και γίνονται γκρι και στο τέλος παίρνουν ένα λευκό χρώμα. Αφού μεγάλωσαν λίγο, τα απλώσαμε πάνω στις κρεβατίνες και αρχίσαμε να τα ταΐζουμε. Το τάισμα γίνεται τρεις φορές την ημέρα και όσο ο μεταξοσκώληκας μεγαλώνει τόσο αυξάνεται και η ποσότητα της τροφής. Είναι απίστευτο το πόσο πολύ τρώνε! Μάλιστα περνάνε και κάποια στάδια ύπνου, μέχρι να φτάσουμε στο τελικό στάδιο, έτσι ώστε να αναπτύσσονται και να αλλάζουν το δέρμα τους. Ακριβώς όπως τα φίδια, ο μεταξοσκώληκας πετάει το παλιό δέρμα και συνεχίζει να βγάζει καινούργιο».
