Κυριακή πρωί και η κεντρική πλατεία της Χάλκης είναι πολύ ήσυχη για μία τόσο ηλιόλουστη και ανοιξιάτικη ημέρα. Ένας σερβιτόρος σε μία από τις καφετέριες εξηγεί ότι μερικοί βρίσκονται στην κυριακάτικη λειτουργία, ενώ οι περισσότεροι είναι ακόμη στα χωράφια. «Το μεσημέρι εδώ θα γίνεται χαμός», λέει βιαστικά και συνεχίζει να στρώνει τα τραπέζια. Πρόκειται για μία συνηθισμένη σκηνή στο χωριό της Λάρισας, στον δήμο με την μεγαλύτερη έκταση σε καλλιεργήσιμη γη στην Ελλάδα.
Ο λόγος για τον δήμο Κιλελέρ, όπου περίπου το 70% των κατοίκων να είναι γεωργοί, οι οποίοι εδώ και δεκαετίες – εξαιτίας των ξηροθερμικών συνθηκών, αλλά και εν μέρει εξαιτίας του γραφειοκρατικού δαιδάλου – βρίσκονται αντιμέτωποι με έντονη λειψυδρία. Το χρόνιο πρόβλημα που μαστίζει την περιοχή επρόκειτο να λυθεί από την δεκατία του 1980 με τα έργα της εκτροπής του Αχελώου. Τουλάχιστον 40 χρόνια μετά, όμως, οι κάτοικοι υποχρεώνονται να καταφύγουν σε άλλα μέσα.
Αφετέρου, ο δήμος συλλογικά, αλλά και μεμονωμένα οι αγρότες έχουν επιδοθεί σε έναν αγώνα διάρθρωσης των καλλιεργειών, ώστε να απαιτούν πολύ λιγότερο νερό. «Αναγκαζόμαστε να ψαχνόμαστε», τόνισε χαρακτηριστικά στο MR ο πρόεδρος του Γεωργικού Συνεταιρισμού Χάλκης, Κώστας Χατζηκωνσταντίνου. Αυτή η διαδικασία της υποχρεωτικής αναδιάρθρωσης των καλλιεργειών, η οποία ενέχει και υψηλό οικονομικό ρίσκο για τον κάθε αγρότη, ξεκίνησε πριν από περίπου μία δεκαετία, εν μέσω βαθιάς κρίσης.
